Papa was de beste
23 maart 2010 06:30
''Opstaan'', vervolgde mijn vader 3 keer.
Uiteindelijk stond ik op, ging zoals gewoonlijk als eerste douchen en aankleden.
Was bezig mijn make-up en haar spullen te pakken.
--
06:45
Ik wilde mijn tanden gaan poetsen, maar werd geroepen vanuit mijn ouders slaapkamer.
Mijn vader riep mijn naam en zei; ''Het gaat niet goed, bel de ambulance 112''
Ik zei; ''Je maakt geen grapje he?!'' (wat mijn vader altijd deed)
''Bel de ambulance, het gaat niet goed'', herhaalde mijn vader weer.
Ik 112 bellen, tijdens het bellen viel mijn vader voorover van zijn bed, op de grond.
Hij maakte rare snurk geluiden, en ik vertelde in paniek aan de telefoon wat er aan de hand was.
Moest naar de buren rennen en om hulp vragen. Na alle bellen afgedrukt te hebben, kwamen de 'nieuwe buren' helpen met reanimeren.
--
07:00
De ambulance en ook nog de brandweer kwam, en namen het reanimeren over.
Mijn vader was inmiddels helemaal paars geworden, dat beeld vergeet ik nooit meer.
Ik moest rustig gekalmeerd worden bij de buren, nog niet wetende wat er aan de hand was.
--
07:30
Na drie kwartier reanimeren, kwam het nieuws.
''Ik heb niet zo goed nieuws, je vader is overleden'' , werd mij verteld.
Een hart invart. Hij had al een tijd lang hardproblemen, maar dit? Verwacht je ook niet.
Vanaf dat moment was het allemaal te onwerkelijk.
Mijn moeder kwam thuis, zat huilend op de bank, mijn vader lag boven op het bed en ik kon alleen maar denken; ''Nou is mijn beste vriend weg''
--
Papa, je was en bent de beste.
xRainbow, vrouw, 29 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende