een e-mail van m'n vader
Ik heb 2 mensen gevraagd een verhaal over mij te schrijven. Mijn vader en mijn (half) broer. De mail van mijn vader heb ik nu net binnen. Van de lach schoot ik binnen 3 regels in diepe, diepe tranen. Sommige dingen liggen bij mij dus nog gevoeliger dan ik dacht. Dit is de mail:
Hallo Alwin,
Een verhaal dus over jou leven geschreven door je vader.
Als baby wist je al wat je wel en wat je niet wilde. Je wilde bevoorbeeld niet in een wieg met hemeltje slapen. Dat was je te donker nadat je de eerste dagen van je leventje in een lichte couveuse had doorgebracht. Je schopte tot bloedens toe je voetje stuk omdat je het er niet mee eens was om in een vrij donkere omgeving te moeten liggen.
Al snel lag je dus in een kinderledikantje en toen was het oke, je was een stuk rustiger. Jij was en bent een manneke met pit dat kregen we ook regelmatig van winkelend publiek te horen toen je wat ouder was en mee op stap ging. Je liet duidelijk merken met de benodigde decibellen aan stem geluid wat je wel en wat je niet wilde: niet in het wandelwagentje of niet in het boodschappenkarretje nee je wilde los, vrij in de wereld stappen.
Ook een beroemde anekdote uit die periode is het spinazie verhaal waarbij jij rond de 1 jaar was en zelfstandig je bordje met eten wilde weg lepelen.
Beslist niet gevoerd wilde je worden en je duwde de hand die de lepel met spinazie naar je mond bracht weg met een driftig: KEG,keg! Gelukkig konden wij als intelligente ouders zich een beetje inleven in jouw jonge prille denkpatroontjes en lieten we jou dus je gang gaan en je mocht zelf eten. Nu was het zo dat de eettafel met daarbij de aangeschoven kinderstoel vrij dicht bij een toen nog maagedelijk witte muur stond. Het was daarna eenmuur als een soort sneeuwlandschap met ontluikend voorjaarsgroen. Ouders vinden zo'n smoezelige muur minder prettig want het huis moet toch wel enigzins rein en helder blijven ook al loopt er jong grut over de vloer.
Maar ja alles is relatief zo ook dit en we hebben er nog vaak om kunnen lachen dus bedankt voor dit moment.
Zal ook nooit de dag vergeten dat je koppie onder ging in de sloot bij de Houweelstraat. Als Rianne jou niet aan je haren uit het water had getrokken dan ........niet te diep over nadenken. Je was een wilde bras,racen met je fietsie en dan uit de bocht vliegen met als gevolg een mooie winkelhaak in je kin.
Auto rijden duurde vaak te lang voor je. Bij Oterleek kon je bijvoorbeeld al vragen : Zijn we er al? We moesten dan nog een stukje verder naar Dwingeloo in Drenthe. Vooral de eerste jaren waren goed daar in Drenthe. Herinneringen aan veel vriendjes, je eerste toneelrol (broertje van Bartje), kinder klootschieten, en hevige onweersnachten dan mocht je knus schuilen in het proathuus.
Maar na aantal jaren had jij het ook wel gezien daar of heb ik dat mis?
Je lagere school periode deed je met je toen boezem vriend Joost Bout. Fijne gozer hoor die volgens mij
nu nog altijd echte Joost streken heeft.
In deze periode ben je ook je voetbalcarriere gestart bij Vrone. Heerlijk om te zien die Fjes op een voetbalveld in de ochtenddauw. Want jullie wedstrijden waren gruwelijk vroeg op de zaterdagmorgen maar echt het was zaker de moeite waard. Ik kan mij nog herinneren dat je ook op doel hebt gestaan. Alleen moest je dan niet de veel ballen achter je krijgen want dan werd je lichtelijk boos.
Was een leuke periode. Voetbal kijken is ook heel intensief om te doen dus we gaan vast nog wel eens samen naar AZ.
Ook het Basketbal was leuk om te zien. In de paar jaar dat je dit deed kreeg je trouwens een groeistuip e had je steeds meer de juiste lengte voor deze sport. Maar de progressie in het spel ging je niet snel genoeg en daardoor verdween je plezier in dit spelletje. Ik vind het jammer dat je nu zonder een actieve sport te doen door het leven gaat. Je werd en bent een gamer geworden maar gelukkig heb je nooit het nurt stadium bereikt en heb je nog en sociaal leven.
Wat mij oprecht spijt is dat je als kind de spanningen hebt gevoeld die er thuis waren. Ik kan het nooit meer terug draaien maar en ik hoop dat je dat begrijpt ik heb jou en je broer hiervoor willen sparen. Het gebeurde en de onvrede was niet meer te stoppen. Zal nooit de avond vergeten dat ik je vasthield toen de spreekwoordelijke scheidingskogel door de kerk was. Je was doodongelukkig en ik voelde me doodongelukkig omdat jij zo intens verdrietig was. We hebbenover die jaren al eens voorzichtig met elkaar gesproken maar als je wilt kunnen we hier nog mer over praten. Van deze periode in je leven heb je misschien een grote boosheid bij je gehouden daarvoor nogmaals sorry kerel.
Was trots op je toen je op de avond van je HAVO-diploma uitreiking het woord nam. Tjee dacht ik dat is Alwin wat doet hij dat goed! Thats my boy!
Als ik het zo terug lees dan heb ik bijna niets behalve de diploma uitreikingen van je middelbare schooltijd meegemaakt. Dat vind ik jammer. Wat ik goed vond om te zien was dat je zoveel vrienden en vriendinnen had onder je klasgenoten. Het betekent voor mij dat je een goed en gezellig joch bent. Ik vind het ook altijd heel gezellig als je bij ons in Koedijk bent met of onder je vriendin Inge.
Vandaag weer een milestone in je leven: een motor. Je klonk super trots door de telefoon en volgende week zaterdag 27 maart gaan we de Yamaha R6 (van 600 CC??) ophalen in Nunspeet. Heb er gemengde gevoelens bij als ouder maar ik vind het ook ontzettend goed van je dat je dit hebt geregeld.
Alles bij elkaar je bent en prima mens met (karakter) eigenschappen zoals: soms stil maar ook heel aanwezig, eerlijk, zeer zelfstandig, beetje gemakzuchtig, maar je gaat voor het doel wat je voor ogen hebt, slordig, clowntje op zijn tijd maar niet vervelend.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt en als je er over het bovenstaande praten wilt dan hoor ik het natuurlijk graag van je.
We bellen of mailen nog wel voor a.s.zaterdag oke?
Fijne avond verder.
Knuf van je pa.
Cheers,
Joint.
Joint, man, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende