Een eerste begin...

Een verrassende wending in mijn leven... ik schrijf weer eens in een dagboek.. De laatste keer dat ik dat heb gedaan was in 2005 denk ik.. Ergens heb ik dat dagboek nog wel liggen, maar waar? Soms weet ik niet of ik het goed doe, wat ik allemaal in mn dagboek schrijf, maar aan de andere kant, zijn daar wel richtlijnen voor? Het is meer voor jezelf, dingen die je niet wil vergeten, van je af wil schrijven, leuke dingen, trieste dingen.. Als het maar van je zelf is, toch?

Ze zeggen altijd dat van je afschrijven oplucht, om eerlijk te zijn, is dat bij mij eigenlijk nooit het geval geweest..Misschien dat het nu wel zo is, aangezien ik alles wat er ooit gebeurd is, een plekje aan het geven ben. Daarentegen ben ik natuurlijk ook wel een stuk volwassener geworden en kan ik er ook op een andere manier aan denken zonder weer in tranen uit te barsten. Ja, af en toe heb ik nog weleens zo'n bui, maar het is een stuk minder!

Hoewel ik het voor mijzelf meer en meer een plekje geef, ik kan het nog steeds niet in woorden uitdrukken door middel van spreken. Ik vind het moeilijk om alle verhalen aan personen te vertellen die dicht bij me staan, waaronder mijn vriend. Ik heb hem wel in grote lijnen verteld wat ik heb meegemaakt, maar toch de details..dat blijft lastig.. Blijven oefenen dus!

Ik zal proberen elke dag een stukje te schrijven, en wie weet kan ik het hem een keer laten lezen. Misschien dat daaruit volgt dat ik er wel over durf te praten.. Let's give it a try, wright?

Dit was het eigenlijk wel even voor nu, ik moet nog even het kadootje voor mn schoonmoeder afmaken.. Vanmiddag gezellig naar mn schoonouders toe! Is altijd wel gezellig

Nou tot de volgende keer maar weer!