Hormonen

Ken je het gevoel, dat je zo graag een kindje wil en het maar niet wil lukken? Na veel onderzoek in het ziekenhuis blijkt nu dat ik het PCOS heb. PCOS staat voor polycysteus ovariumsyndroom. Met andere woorden: ik kan niet volgens de normale manier zwanger worden. Daarnaat heb ik al jaren geen menstruatie gehad. En dus ook geen eisprong. Ja, ik ben verschillende keren naar verschillende huisartsen geweest, maar het enige wat ze me konden vertellen (zonder ook maar een onderzoekje te doen) is dat het door de pil kwam. Dat mijn lichaam daar zo op reageerde, wat bij 10 tot 15 procent van de vrouwen die de pil slikt voorkomt. En daar kon ik het mee doen.

In 2010 had ik heel veel last van darmklachten. Na verschillende onderzoeken in het ziekenhuis kreeg ik van de MLD-arts te horen: mevrouw, u heeft cysten op uw eierstokken zitten en u kunt geen kinderen krijgen.... Nou, dan stort je wereld toch even heel erg in. Ik werd doorverwezen naar de gynaecoloog.

Volgens de gynaecoloog zou het deels te maken hebben met mijn overgewicht, dus mij werd verteld dat ik eerst 10 kilo af moest vallen. Dan zou het misschien toch kunnen komen. In het ziekenhuis hebben ze ook een of ander project: overgewicht en kinderwens, kosten 150 euro per maand. Daarbij kreeg je 2 keer in de week sporten, een dieet met proffesionele begeleiding en een aangepast sportprogramma. Op zich een goed initiatief waar ik ook in augustus 2011 mee begonnen ben. Het project zou zo'n 6 maanden duren en in die tijd ben ik ook afgevallen. Maar nog steeds kwam de menstruatie niet op gang..
Na het project had ik weer een gesprek met de gynaecoloog (maart 2012). Een ontzettend aardige man die weet waar hij het over heeft en die ook zich kan inleven in anderen. Omdat ik zo hard mijn best had gedaan met het sporten, is hij begonnen met hormoonbehandeling. De eerste maand moest ik 10 dagen primolut slikken. Dt is een soort schoonmaakmedicijn. Zodra je na 10 dagen er mee stopt, wordt je 3 a 4 dagen ongesteld. Na die kuur werd ik inderdaad ongesteld. Ik was serieus de gelukkigste vrouw ter wereld omdat ik na jaren ongesteld was geworden! Op de derde dag van het bloedverlies moest ik beginnen met 1 tabletje clomid voor 5 dagen. Op de 12e cyclus dag moest ik naar het ziekenhuis voor een echo. Hierop zouden ze kunnen zien of de clomid aansloeg. Na deze echo moest ik nog een paar keer terug, helaas zonder resultaat.


De volgende kuur was opnieuw met primolut en daarna 2 tabletjes clomid. Ook hier geen resultaat. Maar ik had hoop, het was tenslotte de tweede keer. De derde keer kreeg ik de maximale dosis clomid. Er werd bij de eerste echo eindelijk wat verandering geconstateerd. Na de tweede keer met maximale dosis kon ik stoppen met de primolut, en was de eisprong op gang gekomen.
Afgelopen maand heb ik mijn laatste kuur clomid ingenomen, pas op de 22e cyclusdag (wat vrij laat is) werd er groei geconstateerd. Maar omdat dit opnieuw te lang duurde ( bij de een na laatste kuur was er ook groei geconstateerd maar dan op dag 20) heeft de gynaecoloog besloten dat ik met de clomid moet stoppen en over moet gaan op hormonen spuiten. Ik moest wel even slikken toen ik dat hoorde, zelf een spuit in mijn lijf zetten, nee dank je.

Vanochtend ben ik samen met mijn vriend naar het ziekenhuis geweest voor prikinstructie. Achteraf valt het reuze mee. De spuit is vrij klein en ik voelde eigenlijk niets toen ik hem in mijn buik zette. Ik was best wel opgelucht!
Ik moet nu in ieder geval afwachten tot ik weer ongesteld word. Als het goed is eind volgende week. Als dat gebeurt, moet ik op dag 3 gaan spuiten. En daarna natuurlijk weer terug voor echo's. Als blijkt dat ik weer een eisprong ga hebben, dan word ik ook gelijk geinsemineerd!! Schijnbaar is mijn baarmoederslijmvlies vijandig en maakt dus alle zaadcellen dood, waardoor er niet eentje naar het eitje komt.

Het wordt in ieder geval weer een spannende tijd. En hopelijk met een goede afloop.

Ik moet zeggen, door deze toestand wordt je geduld enorm op de proef gesteld. Ook emotioneel is dit allemaal erg zwaar. Het brengt een hoop verdriet, teleurstelling maar ook mooie momenten met zich mee.

Ps toch wel fijn om zo mijn verhaal hier neer te zetten.
Er zullen ongetwijfeld meer vrouwen zijn die hier mee te maken hebben..