Een glimlach van haar
De glimlach van haar deed mijn bevroren hart ontdooien.
De aai door mijn haren van hem liet me eventjes bestaan.
De teksten zijn herkenbaar mooi, de melodieën zijn prachtig. Met op de achtergrond het ruizen van de zee en de wind door je haren. Af en toe een glimlach van haar, dat ontroerde me het meest. Maar de teksten konden me niet redden vandaag, ik voelde me begrepen in mijn verdriet en tegelijkertijd was er die helse eenzaamheid. Hebben ze me al te vaak gered? Toen. Ik verdronk en zij gooide een reddingsboei naar me toe in de vorm van een herkenbare tekst, een glimlach of een kusje op mijn hand. Ik heb het ze vaak gezegd. Zonder hun had ik het nooit gered. Hij schreef me ooit;
'Bedankt dat je soms naast ons komt zitten op het station.'
Dat hij míj bedankte verbaasde me. Het zijn de woorden die ik hem ook had kunnen zeggen. Vooral die ene keer dat ik op een verlaten station zat, 's avonds laat, en me zo eenzaam voelde. Hun woorden waren als een warme deken die om me heen werd gelegd. Ik wachtte op een engel, en begreep opeens wat hij had bedoeld toen hij die tekst schreef. Ik hield en hou van ze, ze hebben mijn hart gebroken en geheeld.
Ik besloot dat als ik ooit een dochter krijg, dat haar tweede naam Tessel zal zijn, omdat ik hoop dat ik dan net zoveel van mijn kind zal kunnen houden als hij doet van zijn Tessel, en dat ook uitstraalt. En omdat ik hou van mijn Texel. Omdat het altijd mijn plek zal zijn en blijven. Dit is het eiland waar ik woon.
De aai door mijn haren van hem liet me eventjes bestaan.
De teksten zijn herkenbaar mooi, de melodieën zijn prachtig. Met op de achtergrond het ruizen van de zee en de wind door je haren. Af en toe een glimlach van haar, dat ontroerde me het meest. Maar de teksten konden me niet redden vandaag, ik voelde me begrepen in mijn verdriet en tegelijkertijd was er die helse eenzaamheid. Hebben ze me al te vaak gered? Toen. Ik verdronk en zij gooide een reddingsboei naar me toe in de vorm van een herkenbare tekst, een glimlach of een kusje op mijn hand. Ik heb het ze vaak gezegd. Zonder hun had ik het nooit gered. Hij schreef me ooit;
'Bedankt dat je soms naast ons komt zitten op het station.'
Dat hij míj bedankte verbaasde me. Het zijn de woorden die ik hem ook had kunnen zeggen. Vooral die ene keer dat ik op een verlaten station zat, 's avonds laat, en me zo eenzaam voelde. Hun woorden waren als een warme deken die om me heen werd gelegd. Ik wachtte op een engel, en begreep opeens wat hij had bedoeld toen hij die tekst schreef. Ik hield en hou van ze, ze hebben mijn hart gebroken en geheeld.
Ik besloot dat als ik ooit een dochter krijg, dat haar tweede naam Tessel zal zijn, omdat ik hoop dat ik dan net zoveel van mijn kind zal kunnen houden als hij doet van zijn Tessel, en dat ook uitstraalt. En omdat ik hou van mijn Texel. Omdat het altijd mijn plek zal zijn en blijven. Dit is het eiland waar ik woon.
24 aug 2008
- meld ongepast verhaal
-
*.Angel.*
zondag 24 augustus 2008 18:58
Heel mooi verwoord.
Ik ken trouwens iemand die Tessel heet, kom je niet zo vaak tegen geloof ik. Jouw beredenatie vind ik wel heel mooi trouwens
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 10 sep 2008 Oud briefje ( 1 )
- O 05 sep 2008 Een hele ontdekking
- O 25 aug 2008 Weet je nog hoe het was?
- O 24 aug 2008 Een glimlach van haar ( 1 )
- O 24 aug 2008 Geen vier ( 2 )
- O 23 aug 2008 Eventjes bestaan
- O 23 aug 2008 Mooie woorden ( 1 )
- O 22 aug 2008 Gebed ( 1 )
- O 21 aug 2008 Gewoon Juul ( 4 )