Een levenlang

Heel stil ben ik aan het wachten. Ik durf niets te zeggen. Ik hoor geratel, gekras en een ingehouden vloek. Zo gaat het altijd. Straks gaat hij weer wat vragen aan me. Wachtend vol ongeduld bedenk ik me hoe essentieel ik bezig ben. Zonder mijn hulp lukt het hem niet. En vergeet dan maar de al het onbekende, alle nieuwe ervaringen. De dagen aan het strand met een pot afgewerkte olie en wat sprokkelhout. De ritjes door de bergen met een nieuw uitzicht bij elke bocht. De tijd achterin de auto met een grote stapel duckies en zeeën van tijd om ze nog een keertje te lezen. Heel stil sta ik te wachten. Ik hoor geschuifel. Langzaam komt hij er onder vandaan, zijn hand bloed, hij heeft zich pijn gedaan. Maar het is niet aan hem te merken, hij is van staal. Bonkig, hij kan niet kapot, Hij leeft voor altijd. "Pijpsleutel nr 13" roeptie, met een brede glimlach. Voor mij het signaal om op zoek te gaan. Er vormt langzaam paniek in mijn hoofd. Hmmm een pijpsleutel. Koortsachtig zoek ik naar het gereedschap. Iets met een 13 erop. Het is slecht te lezen. Het gereedschap is besmeurd met een dikke laag vet. De nummers zijn niet duidelijk. Ik weet geen eens wat een pijpsleutel is. Ik pak iets uit de doos waarvan ik denk dat dat wel een pijpsleutel zou kunnen zijn en geef het aan hem. Zijn ogen beginnen te flonkeren en een lach buldert uit zijn binnenste. Ik heb de verkeerde dat is wel duidelijk.
Ik wil graag uitleggen aan jullie allemaal wat voor bijzondere vent je bent pap en in mijn herinnering ook altijd zal blijven.
Vroeger toen we nog allemaal klein waren was je er altijd voor ons. Aan aandacht geen gebrek. Je creeerde een veilige haven voor ons, je werd nooit boos, je was altijd aardig en je zat vol met geduld. Voor mij was het normaal om zo op te groeien in een hecht gezin waar ik altijd bij je aan kon kloppen als ik ergens een probleem mee had of iets niet snapte. Ik zat vol met vragen en jij nam de tijd. Je beantwoorde ze allemaal. Jouw logica, je rechtvaardigheid, je directheid. Je opende mijn ogen. Elk antwoord bracht mij helderheid. Het is niet alleen jouw visie op dingen. Er zit een waarheid achter verscholen, waar geen speld tussen is te krijgen. Ik heb je heel hoog zitten pap. Voor mij was je niets anders dan de meest ideale vader die ik me kon wensen. Later begreep ik wel dat ik enorm veel geluk heb gehad om precies in dit gezin geboren te worden. Als nakomer had ik misschien het voordeel van de ervaringen die je al had opgedaan met Marc en Manon. Maar ik houd mezelf voor dat de warmte die ik altijd heb gevoeld een direct resultaat was van jou intelligentie en mededogen. Jij wist hoe het was om een rot opvoeding mee te maken. Je had geleerd hoe je het niet moest doen. Al nare ervaringen van toen je zelf een kind was had je omgesmeed tot iets wat voor mij niets minder dan de hemel was.
En zo was ook die ochtend toen ik naast je stond en jij onder de auto lag. De bulderende lach die jij liet horen klonk als muziek in mijn oren. Ik voelde de energie stromen door mijn lichaam, mijn onzekerheid verdween gelijk naar de diepte. Pap, wat jij toen liet zien is me misschien wel het beste van alles bijgebleven. Foute dingen: daar lach je om...

Je hebt een ongelooflijk grote indruk op me achter gelaten. Ik ga je missen.