Een moment van rust

Een heel weekend thuis geweest. Langer zelfs, vanavond pas weer terug. Fijn, ja. Om de liefde van mijn ouders te voelen, even 'vertroeteld' te worden, even niets zelfs te hoeven. Toch voelde ik me vandaag heel naar. Wel wilde ik weg, naar huis. Met de trein ja, want dan had ik even tijd voor mezelf. Tijdens die reis heb ik met een lieve vriend gebeld. Hij vroeg me hoe het ging, ik lulde eromheen. Ik vroeg hem hoe het ging, hij sprak de waarheid. Ik herkende zijn gevoel.. Een bijzondere jongen, die zoveel rustiger en eerlijker is geworden. Zijn reis heeft hem goed gedaan, denk ik. En ik vind het heel erg fijn om bij hem te zijn en/of met hem te praten. Dat merk ik de laatste tijd steeds meer.

Ik omring mezelf met mooie mensen en ja, daar ben ik heel erg blij mee. De laatste tijd gaat het absoluut niet lekker, maar misschien moet ik dat omarmen. Accepteren als deel van mezelf in plaats van er tegen vechten. Heel veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik ga er aan werken. Ook in de periodes dat ik me wel goed voel. Want dan wil ik het nog wel eens vergeten tot het moment weer daar is..

Nu zit ik rustig thuis, heb ik meteen mijn spullen opgeruimd in plaats van ze laten liggen, kaarsjes aangestoken, thee gezet, wierook aangestoken. Nu even schrijven en dan misschien maar eens proberen een boek te lezen in plaats van een serie kijken.. Of even met de hand schrijven of tekenen.. Iets waardoor ik hopelijk deze rust die er opeens meer is, behoud. De mindfullness app is geïnstalleerd op mijn telefoon, wie weet doe ik daar nog een oefening van. Moet je trainen zeggen ze.. Wie weet. M'n therapeute deed die dingen ook altijd, maar ik denk dat de kern bij mij ergens anders ligt. Toch is het een idee om tot de tijd dat ik die kern ken, dit te trainen om mezelf zo rustig mogelijk te houden.

Zoiets dus.. Zoveel gedachten, zoveel indrukken, zoveel gevoelens, zoveel gedoe, zoveel verwarring, zoveel schommeling. Toch gaat het leven door, moet ik mijn weg daarin vinden. En ja, ik maak soms fouten, doe domme dingen, maar dat weet ik en ik hoop dat het leven me daar nog niet voor straft want ik begin van ze te leren.. Heb een plan, een idee. We gaan het zien. Voor nu: alle lof en liefde naar de mensen die van mij houden, want die mensen maken mijn leven het waard om te leven, omdat zij mijn betekenis zijn van houden van. Zij zijn mijn definitie van liefde. En daar ben ik ze dankbaar voor.