Eenzaam

Ja, mijn voornemen was om elke dag iets te posten. Voornamelijk om mezelf aan te leren meer woorden te geven aan wat ik denk, voel, beleef. Hoe onbelangrijk ook.

Ik ben namelijk altijd alleen. En als ik eens in gesprek raak met iemand, luister ik altijd. Ik heb niets meer te vertellen… niet omdat ik niet wil, maar omdat ik het simpelweg verleerd ben.

Ik vind het niet erg om alleen te zijn. Misschien omdat ik het gewend ben, misschien omdat ik al genoeg aan mezelf heb, misschien past het sowieso bij me…

Maar er zijn dagen dat mijn gedachten door elkaar vliegen. Dat ze snel ontwikkelen tot een tornado en dat ik merk dat die alleen zal gaan liggen als ik er woorden aan geef.
De moeilijkheid zit daar. Hoe moeilijk is het om op te schrijven wat je allemaal denkt, als je gedachten een miljoen keer sneller gaan dan je kunt typen? En dus was ik maar gestopt met elke dag iets schrijven…

En dan vandaag: ik wilde wandelen, maar ik had de energie niet. En dus blijf ik binnen mijn 4 muren. Ik vroeg iemand om mee te gaan wandelen, die kon niet. Ik appte iemand anders of hij zin had om te chatten, maar die kon ook niet. De Luisterlijn was na een half uur nog altijd bezet. Ik meldde me aan bij een random chat en werd alleen maar gevraagd naar geslacht, leeftijd en waar ik woonachtig ben…. Om vervolgens uit de chat gegooid te worden.

Ik kan goed alleen zijn, maar soms voel ik me toch echt heel erg eenzaam. En op zulke dagen, áls ik dan actief contact zoek, loopt het altijd zo dat ik uiteindelijk niemand spreek…

En dus ben ik weer hier. Op mijn online dagboek. En vertel ik iedereen en niemand, hoe eenzaam ik kan zijn.

Nog een uurtje… dan ‘mag’ ik weer slapen. En is er morgen weer een nieuwe dag. En dan zien we wel weer ☺️😅