Eerlijk zijn
Ik leerde hem een paar jaar geleden kennen, de beste vriend van mijn buurjongen.
Eigenlijk vond ik hem wel knap maar ik dacht niet dat hij hetzelfde van mij vond.
Het laatste jaar gingen we iets meer met elkaar om, ik vond hem wel aardig maar voelde me niet altijd op mijn gemak.
Toen we laatst een feest hadden heb ik met hem gezoend, het was voor mij niet erg serieus en ik voelde er ook niks bij. Maar daarna hield hij niet meer op, hij zocht me steeds op op school, bleef smsen en chatten op facebook.
Ik ben er niet goed in om iemand af te wijzen, dan voel ik mij een bitch of ben bang dat iemand me niet meer aardig vindt.
Dus vroeg ik mijn vrienden om advies.
Vian vond dat ik hem moest negeren en Hanna zei dat ze het zelf ook moeilijk vond om zoiets te vertellen. Maar Edgar en Tian vonden allebei dat ik gewoon eerlijk moest zijn.
Dat heb ik uiteindelijk gedaan vandaag, hij vroeg me weer of ik met hem wilde afspreken.
Ik heb hem eerlijk gezegd:
Ik denk dat jij er dan meer achter zoekt.
Hij zei dat hij het begreep, hij deed heel kortaf.
En ik voelde me ontzettend schuldig maar ben toch blij dat ik eerlijk ben geweest en hem niet aan het lijntje houd.
Zo heb ik dus geleerd dat je beter eerlijk kunt zeggen wat je voelt, als ik door was gegaan met het vage gedoe waar ik mee begon, zou ik uiteindelijk alleen maar een tijdverspilling voor hem zijn geweest. En bovendien had ik er dan alleen maar een slecht gevoel aan overgehouden. Hoewel ik er nu een schuldgevoel bij heb, ben ik toch blij dat ik duidelijk ben geweest en er geen last meer van heb.
Ik gebruik schuilnamen omdat mijn verhalen persoonlijk zijn.
4Lilly, vrouw, 29 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende