Eerst een verhaal om even in de komen...

Een goede middag,

Lang, lang geleden heb ik hier een ander profiel gehad, waar ik mijn verhalen schreef. Daarna heb ik geen tijd hiervoor meer gehad en ben ik geleidelijk aan hiermee gestopt... Echter, nu zit ik in een cruciale fase in mijn leven en ik heb het gevoel dat ik af en toe behoefte heb om mijn verhaal kwijt te kunnen.

Wat is er op het moment dan cruciaal? Voor de een is dit koek en ei, voor de ander een grote stap; dus ook voor mij. Ik ga samenwonen.

Ik kijk er niet tegenop, begrijp me niet verkeerd. Ik heb ook zeerzeker geen twijfels of het echt wel iets is wat ik wil. Ik ben al bijna drie jaar gelukkig met mijn vriend en we hebben altijd al gezegd dat, als ik klaar zou zijn met studeren, dat we gaan sparen voor ons eigen plekje.
Afgelopen juni ben ik dus afgestudeerd. Sindsdien hebben we ook rondgekeken naar een appartementje wat goed bij ons zou passen. Helaas staat hier in mijn woonplaats een wachtlijst van ongeveer 8 jaar. Sinds kort is het zo het geval dat je jezelf ieder jaar opnieuw moet inschrijven bij de woonorganisatie. Echter kwam ik hier nét te laat achter en was ik al mijn gespaarde jaren kwijt; ik wil niet nog eens minimaal 8 jaar thuis wonen, dus die pret ging niet door.

Op advies van mijn collega, ik werk als mediavormgever bij een ICT-bedrijf, ging ik kijken bij een nieuwbouwwijk (deze staat nog volop in de steigers) in Eindhoven. Hier waren volop nog appartementen beschikbaar... En nog betaalbaar ook... Hier waren ook geen wachtrijen, maar lotingen.
De appartementen waren populair, dus ik had ook verder niet verwacht dat ik ervoor in aanmerking kwam... Maar toch heb ik mij en mijn vriend ingeschreven op een aantal van deze appartementen. Je weet het maar nooit...

Het onverwache gebeurde; ik en mijn vriend kregen een appartement toegewezen! Vol ongeloof, maar we waren hier ontzettend blij mee! Mijn huidige baas reageerde wat ironisch, maar nu weet ik ook waarom.

Ondanks dat ik mijn werkgeversverklaring had gekregen, kwam het bedrijf in financiële problemen. Deze problemen spelen nu nog. Met het gevolg dat ik nog maar 16 uur per week mag werken (voorheen 40, maar ik studeerde nog waardoor ik maar 2 dagen in de week kon en een 16-uren contract kreeg... Toen ik afgestudeerd was, werkte ik er 40 zonder aanpassing aan het contract)... Buiten dat om, zou mijn contract niet verlengd worden.

Oké. Ik zat nu met mijn handen in het haar. Ik heb een appartement in het vooruitzicht, maar ook een baanloze vooruitzicht. In deze tijden is het ook erg lastig om een baan te vinden. Hoe zou ik dit oplossen?

Om een lang verhaal kort te houden; ik heb zo'n 35 tot 40 open sollicitaties gestuurd naar reclamebureau's in Eindhoven. Allemaal hetzelfde verhaal: crisis, niemand nodig, te weinig ervaring omdat ik net was afgestudeerd, etc. Een veelvoorkomend probleem waar veel afgestudeerden last van hebben. Ik heb daarom besloten om iets anders te vinden en heb me er voor open gesteld om naar een uitzendbureau te gaan en me daar in te schrijven. Zo kwam ik terecht bij een vacature voor klantenservicemedewerker bij de VGZ. Ondanks dat zij eigenlijk iemand zochten met een half jaar werkervaring binnen de callcenterbranche, hebben zij mij toch aangenomen. Ik natuurlijk blij, want ik zou er sowieso een paar honderd euro per maand erop vooruitgaan dan mijn huidige baan. Volgende week, 1 oktober, begint hier mijn interne opleiding.

Dat is zo'n beetje hoe het er nu voor staat. Clearly, karma likes me a lot. Van een dal, heb ik mezelf weer naar boven weten te dragen en zijn de vooruitzichten positiever dan ik had durven denken. Sterker nog; mijn vriend en ik hebben gisteren samen alle meubels al uitgezocht! (de vloer hebben we al)... Tegen de tijd dat we het appartement in kunnen, is het maart ofzo... Maar ik heb geleerd; bij je ingeving waar je het er allebei meer eens zijn... Daarvoor moet je gaan, anders wordt er daarna alleen maar getwijfeld. En dat wil ik ook niet, ik wil niet meer twijfelen. Ik ben blij met de vooruitzichten die we gaan krijgen. Ons appartementje in, naar mijn mening, de gezelligste stad van Nederland... Mijn vriend en ik die op één lijn zitten qua indeling (dat hadden we namelijk nóóit verwacht)... En vrienden die achter ons staan en graag hun steentje bijdragen... Natuurlijk zijn er mensen (voornamelijk familie) van beide kanten die denken te weten hoe je dingen beter kunt doen en wat het beste voor je is. Hier luister ik naar; maar dat gaat het ene oor in en het andere oor weer uit. Sterker nog; de mensen die dat doen, zijn degenen die het hardste roepen dat wij ons niet moeten laten beïnvloeden door anderen en dat we alles met zijn tweetjes moeten doen. Maar ik denk dat dit wel herkenbaar is bij iedereen.

Tot zover een beetje het verhaal... Misschien niet echt boeiend, maar zo sta ik er op het moment voor. Hier komt nogal wat stress bij kijken, dus vandaar dat ik af en toe het een en het ander zal posten. En als dit stuk als eerste gelezen wordt door iemand die mijn andere posts zal lezen; dan is het allemaal ook een stuk makkelijker te volgen.