Ei kwijt

Hey,

Het is lang geleden dat ik hier wat geschreven heb. Tenminste heb ik dat niet meer gekeken wanneer ik had geschreven had. Maar het boeide mij niet en ik hoef het ook niet te weten vind ik? (Waaraan ligt dat aan??)

Ik realiseerde mij net dat ik WEL iets mis om iets te schrijven of terwijl eigenlijk het typen van een toetsenbord op mijn eigen laptop. Die motivatie is er aanwezig, maar wat??! Die behoefte is zo groot dat ik niet weet waar ik moet beginnen.

Ik herinner mij ook net dat ik altijd soort reisverslagje schreef in mijn eigen telefoon om anderen laten weten wat wij (familie) hadden gedaan per dag in Whatsappgroep. Zo konden ze mee genieten wat ik gedaan tijdens mijn vakantie met vriendinnetje of alleen met mams op vakantie. Dat gevoel dat mijn mensen het heel leuk vinden om te ontvangen.

Of ik herinner mij ook dat ik in de tijden dat ik niet wist wat ik ermee met mijn gevoelens of gedachten, waar ik zelf heel erg mee zat. Het kan zijn dat ik niet weet waarom ik zo boos ben geworden of was dat terecht om boos te worden? Of waarom ik zo verdrietig ben geworden?.. Dit noem ik zelf ook weleens een zelfreflectie.

Of ik mis ook het gevoel dat ik ALLES kan schrijven. Het maakt mij ook helemaal niks uit waar over zal schrijven. Maar vooral to do lijst is echt *Halleluja!* een uitkomst voor mij. Het kan zijn voor het boodschappen of voor random dingen die ik moest doen voor morgen bijvoorbeeld. Het plannen van organisatie mis ik heel erg... In dit tijd van Corona is het niet gemakkelijk..!

Ik mis het spannende gevoel van het schrijven. Het zoeken naar de woorden die ik wilde schrijven, vind ik het nog het meest lastige stukje, die doorzettingsvermogen om te vinden en in een zin kunnen passen is het zo uitdagend! Maar het is ook gewoon vermoeiend: "Hoe ga ik dat opbrengen aan het ander? Kan dat persoon wel begrijpen wat ik bedoel?" of "Klopt dit zinsopbouw wel?"

Daarnaast:
Ik weet dat ik zelf ALTIJD taalontwikkelingsachterstand (TOA) zal hebben en dit zal ook altijd bij mij blijven in mijn eigen leven. Daarover vind ik het ook aller-moeilijkst wat er is. Ik weet dat ik altijd tegenaan blijven lopen, maar altijd vind ik ergens een stukje van mezelf in moeilijke situatie uit te komen en blijf ik altijd positief!

Nogmaals:
Die behoeften weet ik nu, maar ik weet niet zelf waar ik moet beginnen..
Wel weet ik dat ik het fijn vind om anderen te vermaken vanuit mijn eigen verhalen. Althans ik weet dat ik ook geen woordkunstenaar ben, maar het vermaken vind ik het juist belangrijker dan het zinsopbouw niet klopt.
Maar daarnaast weet ik dat ik het heel fijn vind om dingen op te schrijven die je moet doen, ondanks allerlei taakjes.. Huishouding, relatie onderhouden (lastig), familie zien, werk zoeken en ook nog die ontspanning zoeken. Daarnaast moet ik ook vaker naar mijn lichaam luisteren! "Doen wat je moet doen.."