eindelijk wat rust in m'n leven

hoi lieve mensjes!
Hier ben ik EINDELIJK terug! *sry* dat ik zolang niet heb geschreven, maar m'n leven heeft de laatste euhm...3 weken een andere wending genomen.
Mijn relatie met F. heb ik intussen al stopgezet...en ik heb met jullie rekening gehouden en zitten nadenken wat ik ECHT wilde, wat m'n hart verlangt en van wie ik het meest hou. En dat is dus degelijk wel P. we zijn nu weer 2 weken en alles lijkt beter te gaan dan voorheen. Hij doet z'n best om me blij te maken, als ik bij hem ben voel ik me echt goed in m'n vel...tes echt zalig! Dat is al de 1e goeie keuze!

Goeie wending nummer 2: Ik heb jullie denk ik eens verteld over m'n beste vriendin Lies. De laatste tijd verwaterde onze vriendschap een beetje...nuja, kbedoel daarmee dat we elkaar niet zoveel meer zagen.
Maar nu ze uitgaat met P. z'n beste vriend...is onze vriendschap weer dik oké! Kheb het gevoel da onze band nu nog sterker is dan voorheen...en ik begrijp niet waaraan ik zo'n goeie vriendin te danken heb!

Vanmorgen toen ik juist naar school wou vertrekken wilde ik nog vlug de hond uitlaten...en ik denk dat ik iets verkeerd of bedreigends moet hebben gedaan want plots °hap° daa hangde de hond aan m'n pols. Alles kwam zwart en ben flauwgevallen. Grace (m'n hond) had me dus in de pols gebeten. Vier mooie putjes in m'n pols. Ik ben toch maar naar scgool vertrokken, maar daar kwam ik al helemaal misselijk en pijn aan m'n arm enzo...heb ik toen naar huis gebeld en vlug naar de dokter gegaan. Heb ik daar een spuitje gekregen tegen de klem. Nu zit ik thuis en kheb in die drie uurtjes dat ik thuis zit een grote beslissing genomen. Op school verander ik van richting. Ik doe nu wetenschappen-wiskunde en da's echt veeeeel te moeilijk! ni te doen! Dus nu ga ik economie-wiskunde doen, en dan een hele opluchting. Ik ben nog nooit naar school gegaan tegen m'n zin. Maar de laatste tijd wel, en alles liep verkeerd, ik studeerde niet meer, deed vies,... m'n ma eef tgebeld naar school en morgen mag ik naar het CLB (Centrum voor LeerlingenBegeleid) en mag ik na een gesprek veranderen van richting! Dus da's de goeie wending nummer 3.

Nu zal je wel denken dat ik heppie ben, maar neen... Ik voel me nog steeds opgesloten in een klein wereldje, ik voel me nog steeds rot en ongemakkelijk. Ik weet niet wat ik wil. Bij het minste ween ik, wordt ik boos. En geloof me dit is niet de normale Ik! Het enige dat me nu nog rechthoudt is m'n relatie met P. en de steun dat ik heb van 'mn vrienden.
Wie zegt dat vrienden niet alles zijn, wel die heeft het echt verkeerd!
Ik ga effe gaan rusten, kben moe, echt moe...levensmoe misschien??

dikke zoen!