Hier zit ik dan maar weer... Doodmoe maar ik kan niet slapen... pff
Ik wil er gewoon niet meer zijn... Ik wil dat alles gewoon*poef* opeens stopt.. Niemand herinnert me,niemand die me mist... Maar ik weet dat ze me gaan missen en er verdriet om gaan hebben... En zoiets klinkt misschien ja dikke nek achtig ofzo.. Maar ik weet dat ze me graag zien,ook al hebben ze het me nog nooit gezegd en laten ze het zeker niet tonen.. Ik denk dat als ik een wees was zonder vrienden dat ik het al lang had gedaan... Zelfmoord he.. Ik word tegen gehouden met de gedachte.. Ik wil de mensen waar ik van hou geen pijn doen,ik moet verder,ik moet er voor hun zijn.. Maar soms denk ik wel... Ach is het het wel allemaal waard,moet ik wel verder leven,zijn ze niet beter af zonder mij ? Maar iedere keer komt het weer goed.. Maar komt het deze keer wel goed. Geraak ik uit mijn 'dipje' , misschien blijf ik er op een dag in en is het te laat,is het met mij gedaan...
Op momenten zoals deze,weet ik vaak niet wat ik doe. Ik ben gewoon een emotioneel wrak
Niemand die het merkt,vanaf ik uit men kamer kom is het happy face.. Maar niemand weet het,hoe ik me echt voel. Misschien is dat beter,kunnen ze geen lastige vragen stellen over wat er aan de hand is enzo..
Ik weet niet meer wat te doen, gewoon niets meer ik wil gewoon even van de wereld af..
Het liefst zou ik nu gewoon een mes pakken ofzo maar ik heb het mijn vriendin soort van beloofd dat ik het ging proberen om te stopn.. Ik ga het deze keer echt proberen.. Ik kan het niet aanzien dat zei er onder 'lijd' Ik moet stopen voor haar en zeker voor mezelf.. Ik kan het..
Maar nu ben ik even emotioneel erg verward,ik weet niet eens wat ik moet denken,ik weet niets meer
Groetjes JustBeMe