En het ratelt maar door...
Was ik maar onwetend
Denk je dat niet soms? ik denk dat wel.
Ik denk alleen als je niet beter weet, en niet nadenkt over je handelen.
Je een gelukkig wezen bent.
Alhoewel. Zou je dan ook weten dat je gelukkig was?
Ik weet het niet. Het lijkt net alsof niemand meer te vertrouwen is.
En je niet meer blind kunt rekenen op elkaar. Wanneer kun je dat wel?
Waarom is dat? Hoe komt dat?
Soms voel ik me diep triest. De manier waarop volwassenen met een smalle
visie de wereld zien. Mensen die iets betekenen, die zoveel aan zichzelf denken.
"Als ik maar hoog en droog zit." Zij zien hun eigen overleving als streven.
Met diepe zuchten probeer ik het positieve ook uit dat te halen.
Welke les kan ik hieruit leren? Wat betekent de constatering voor mij?
[Meer ellendige gevoelens, meer hoofdpijn, meer tegenstrijdigheden in mij eigen doen en denken, meer droevigheid....]
Dat ik wel aan anderen moet denken. Dat ik wel wil, dat we allen vooruit gaan.
En niet slechts ik. Alleen is maar alleen. Ambitieus? nee.. in een team streef ik altijd
naar enigszins gelijke vaardigheden. En als ik opmerk dat en teamgenoot wat
zwakker is dan de rest, probeer ik te boosten waar ik kan. En leren. Vooral leren.
[Als we gelijk zijn aan elkaar, kunnen we samen nieuwe grenzen opzoeken.]
Maar hoelang heb ik daar nog zin in.. Om deze mentaliteit vast te houden. Vroeg of laat
val je toch als een baksteen.
Ik voel steeds minder dat ik wil mengen. Ik voel dat ik me wil afsluiten.
Zoals in een slaap vallen, en nooit meer wakker worden. Want of ik sta nooit meer op, of in
de droom waar ik in zit is alles mogelijk.
Slaap is als een zwart gat. Waar ik me thuis voel. Voel ik eigenlijk wel wat?
[In een ware slaap? Want in een ware slaap droom je niet.]
Denk je dat niet soms? ik denk dat wel.
Ik denk alleen als je niet beter weet, en niet nadenkt over je handelen.
Je een gelukkig wezen bent.
Alhoewel. Zou je dan ook weten dat je gelukkig was?
Ik weet het niet. Het lijkt net alsof niemand meer te vertrouwen is.
En je niet meer blind kunt rekenen op elkaar. Wanneer kun je dat wel?
Waarom is dat? Hoe komt dat?
Soms voel ik me diep triest. De manier waarop volwassenen met een smalle
visie de wereld zien. Mensen die iets betekenen, die zoveel aan zichzelf denken.
"Als ik maar hoog en droog zit." Zij zien hun eigen overleving als streven.
Met diepe zuchten probeer ik het positieve ook uit dat te halen.
Welke les kan ik hieruit leren? Wat betekent de constatering voor mij?
[Meer ellendige gevoelens, meer hoofdpijn, meer tegenstrijdigheden in mij eigen doen en denken, meer droevigheid....]
Dat ik wel aan anderen moet denken. Dat ik wel wil, dat we allen vooruit gaan.
En niet slechts ik. Alleen is maar alleen. Ambitieus? nee.. in een team streef ik altijd
naar enigszins gelijke vaardigheden. En als ik opmerk dat en teamgenoot wat
zwakker is dan de rest, probeer ik te boosten waar ik kan. En leren. Vooral leren.
[Als we gelijk zijn aan elkaar, kunnen we samen nieuwe grenzen opzoeken.]
Maar hoelang heb ik daar nog zin in.. Om deze mentaliteit vast te houden. Vroeg of laat
val je toch als een baksteen.
Ik voel steeds minder dat ik wil mengen. Ik voel dat ik me wil afsluiten.
Zoals in een slaap vallen, en nooit meer wakker worden. Want of ik sta nooit meer op, of in
de droom waar ik in zit is alles mogelijk.
Slaap is als een zwart gat. Waar ik me thuis voel. Voel ik eigenlijk wel wat?
[In een ware slaap? Want in een ware slaap droom je niet.]
17 okt 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 dec 2009 Egoisme
- O 09 nov 2009 whats the use..
- O 31 okt 2009 Een doofpot
- O 17 okt 2009 En het ratelt maar door...
- O 06 sep 2009 geraakt
- O 22 aug 2009 het goede kost tijd
- O 21 aug 2009 leren op zijn tijd
- O 11 aug 2009 Tsja..
- O 31 jul 2009 spinnende
- O 23 jul 2009 denken katten..?
- O 10 jun 2009 handen uit de mouwen! of armen :?
- O 01 mei 2009 daar zijn we weer, brabbelde het hart en verstand
- O 19 feb 2009 lucht is niet slechts lucht!
- O 01 feb 2009 Dik 2 maanden verder
- O 01 feb 2009 Vrij vertaald