leren op zijn tijd

Men heeft het altijd over eeuwig leren
Maar volgens mij bedoelt men dan eerder het leren uit boeken of van een vak

En zelden de leer van het leven
en de ontelbare facetten
en dus werkelijk een eeuwig durende studie.

De laatste paar maanden heb ik veel geleerd.
Of misschien is het meer dat ik meer inzicht heb gekregen, maar niet iets geleerd heb

Misschien heb ik wel geleerd om betreffende inzichten te herkennen.

Ik heb geleerd bepaalde inzichten te herkennen over mensen, over motivatie
Mijn eigen motivaties, jaloezie en waanbeelden. En misschien ook een beetje het waarom van dit alles.

Mijn motivatie is egoistisch, ik ben als een parasiet die leeft voor z'n eigen leven. Er is geen doel ander dan mijn leven behouden.
Ik ben jaloers op mijn mede parasiet die beter bloed drinkt dan ik. Maar ik maak mezelf wijs dat mijn bloed het beste is van allemaal.
Ik waan mij zelf geen parasiet maar een hardwerkende bij die werkt voor zijn koningin en het behouden van de kolonie.

Het doel is het streven naar een doel, en opnieuw een doel creeren. Het streven naar utopie is misschien beter. Want als je alles hebt bereikt wat je wilt, dan kan je alleen nog maar vallen. De top is eenzaam zeggen ze, dus moet je een nieuwe top maken steeds weer en weer en weer en weer en weer.

Dit soort inzichten krijg ik meestal wanneer er iets "out of the ordinary" gebeurd, merk ik op.
En tegenwoordig gebeuren er ook dingen "out of the ordinary".

Misschien dat ik langzaam aan de drang voel om te verwijderen van afhankelijkheid.
Misschien wil ik niet afhankelijk zijn van anderen, maar meer van m'n zelf.
Maar ik wordt daarin ook wel een beetje geduwd.

Neem nou die kat bijvoorbeeld. Ik probeerde het te paaien met geurige vis. Maar ik trok het op een verkeerd moment terug. Die kat schrok zich wezenloos! Het heeft me veel moeite gekost om die kat weer in mijn buurt te krijgen. Dit keer weer met een heleboel stukken vis en van verschillende soorten. Maar toch met een andere start. Een geleerde start. En ik weet nog steeds niet of die kat mij vertrouwd. Ik denk dat tijd dat zal vertellen. Ik moet gewoon rustig blijven en doen hoe ik geleerd heb. En misschien moet ik erin geloven dat het gaat lukken. Dat die kat zomaar ineens op schoot springt en rustig blijft.

Hoeveel woorden je ook geeft van vertrouwen, als je ze niet hard kan maken
Lijkt het verdacht veel op luchtkastelen en gebakken lucht.

Dat is een les die ik ook al een paar keer gehad heb, maar nog niet onder de knie heb.