En het ratelt maar door...

Was ik maar onwetend

Denk je dat niet soms? ik denk dat wel.

Ik denk alleen als je niet beter weet, en niet nadenkt over je handelen.
Je een gelukkig wezen bent.

Alhoewel. Zou je dan ook weten dat je gelukkig was?

Ik weet het niet. Het lijkt net alsof niemand meer te vertrouwen is.
En je niet meer blind kunt rekenen op elkaar. Wanneer kun je dat wel?

Waarom is dat? Hoe komt dat?

Soms voel ik me diep triest. De manier waarop volwassenen met een smalle
visie de wereld zien. Mensen die iets betekenen, die zoveel aan zichzelf denken.
"Als ik maar hoog en droog zit." Zij zien hun eigen overleving als streven.
Met diepe zuchten probeer ik het positieve ook uit dat te halen.
Welke les kan ik hieruit leren? Wat betekent de constatering voor mij?

[Meer ellendige gevoelens, meer hoofdpijn, meer tegenstrijdigheden in mij eigen doen en denken, meer droevigheid....]

Dat ik wel aan anderen moet denken. Dat ik wel wil, dat we allen vooruit gaan.
En niet slechts ik. Alleen is maar alleen. Ambitieus? nee.. in een team streef ik altijd
naar enigszins gelijke vaardigheden. En als ik opmerk dat en teamgenoot wat
zwakker is dan de rest, probeer ik te boosten waar ik kan. En leren. Vooral leren.

[Als we gelijk zijn aan elkaar, kunnen we samen nieuwe grenzen opzoeken.]

Maar hoelang heb ik daar nog zin in.. Om deze mentaliteit vast te houden. Vroeg of laat
val je toch als een baksteen.

Ik voel steeds minder dat ik wil mengen. Ik voel dat ik me wil afsluiten.

Zoals in een slaap vallen, en nooit meer wakker worden. Want of ik sta nooit meer op, of in
de droom waar ik in zit is alles mogelijk.

Slaap is als een zwart gat. Waar ik me thuis voel. Voel ik eigenlijk wel wat?

[In een ware slaap? Want in een ware slaap droom je niet.]




17 okt 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Irfaan
Irfaan, man, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende