Alleen ik
Het is mij welleens vertelt dat je je hele leven voor jezelf verantwoordelijk bent.
Niemand draagt verantwoording voor jouw leven. Daar ben ik het mee eens.
Hoe cru dat ook is he. Alleen, alleen ik ben verantwoordelijk voor mijn leven.
Jouw leven, dat is jouw verantwoording. Op de een of andere manier praten we over, ik ben verantwoordelijk voor jouw leven. Waarom? Nou, voorbeeld.
"Omdat ik je moeder ben."
"En dus? hoe maakt jou dat verantwoordelijk voor wat ik doe?"
"Nou door mij doe je dingen en laat je dingen, opvoeding heet zoiets?"
"Maar dan is het nog steeds mijn keus of ik dat accepteer of niet? En of ik daar verder iets mee doe of niet. Daar kan jij verder toch weinig aan doen?"
Tsja..En toen zat ik vast met dat monoloog. Je maakt tenslotte je eigen keus. Misleid jezelf niet door te denken, ik doe het voor iemand anders. Nee. Je doet het altijd voor jezelf. Altijd. En zo kom ik dan tot de conclusie, je hele leven sta je er toch alleen voor. Mooie praatjes, ik sta achter je, ik ben er voor je, je kan op mij rekenen, totdat het moment daar is. Dat is wazige hoop. Al die maatschappelijke/sociale constructies laat je denken dat je niet zonder hulp kan. lol.. en sommige mensen trekken het ook niet alleen. Hoe dat kan geen idee.
Maar wat is alleen. Je bent nooit alleen. God is daar altijd.
Niemand draagt verantwoording voor jouw leven. Daar ben ik het mee eens.
Hoe cru dat ook is he. Alleen, alleen ik ben verantwoordelijk voor mijn leven.
Jouw leven, dat is jouw verantwoording. Op de een of andere manier praten we over, ik ben verantwoordelijk voor jouw leven. Waarom? Nou, voorbeeld.
"Omdat ik je moeder ben."
"En dus? hoe maakt jou dat verantwoordelijk voor wat ik doe?"
"Nou door mij doe je dingen en laat je dingen, opvoeding heet zoiets?"
"Maar dan is het nog steeds mijn keus of ik dat accepteer of niet? En of ik daar verder iets mee doe of niet. Daar kan jij verder toch weinig aan doen?"
Tsja..En toen zat ik vast met dat monoloog. Je maakt tenslotte je eigen keus. Misleid jezelf niet door te denken, ik doe het voor iemand anders. Nee. Je doet het altijd voor jezelf. Altijd. En zo kom ik dan tot de conclusie, je hele leven sta je er toch alleen voor. Mooie praatjes, ik sta achter je, ik ben er voor je, je kan op mij rekenen, totdat het moment daar is. Dat is wazige hoop. Al die maatschappelijke/sociale constructies laat je denken dat je niet zonder hulp kan. lol.. en sommige mensen trekken het ook niet alleen. Hoe dat kan geen idee.
Maar wat is alleen. Je bent nooit alleen. God is daar altijd.
17 aug 2007
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 dec 2009 Egoisme
- O 09 nov 2009 whats the use..
- O 31 okt 2009 Een doofpot
- O 17 okt 2009 En het ratelt maar door...
- O 06 sep 2009 geraakt
- O 22 aug 2009 het goede kost tijd
- O 21 aug 2009 leren op zijn tijd
- O 11 aug 2009 Tsja..
- O 31 jul 2009 spinnende
- O 23 jul 2009 denken katten..?
- O 10 jun 2009 handen uit de mouwen! of armen :?
- O 01 mei 2009 daar zijn we weer, brabbelde het hart en verstand
- O 19 feb 2009 lucht is niet slechts lucht!
- O 01 feb 2009 Dik 2 maanden verder
- O 01 feb 2009 Vrij vertaald