Erasmusperikelen
Mn zus zit nu in het buitenland,op erasmus, te studeren, voor vijf maanden.
En naar mijn idee gaat het best goed, en ik mi haar ook niet zo heel erg. (Ja, ik mis mn zus wel, maar ik weet dat ze terugkomt, dusja.) Maar mn ouders zitten redelijk in de stress.
Gisteren, ging de telefoon. Ik was braaf mn huiswerk aan het maken, en ik dacht dat mn ouders we zouden opnemen. Mn moeder was even boodschappen doen ,en mn vader was z'n fiets aan het repareren in de gargage, en hoorde de telefoon dus niet. Als ik later bedenen kom, zie ik dus dat mijn zus heeft gebeld. Ik tegen mn pa: "Oh, Kim heeft gebeld, ik zal wel even proberen terug te bellen." Maar, natuurlijk, neemt ze dan niet op. Net op dat moment komt mn moeder binnen.
Ik vertelde haar dus dat Kim had gebeld en niet opnam, en daarna ging ik verder met mn huiswerk. Even later merk ik dat mn moeder toch best wel gestresst is dat ze had gebeld, want dat doet ze anders nooit zomaar. en ze ging toch nog eens proberen terug te bellen, maar ze kreeg de voicemail.
Even later stuurt mn pa haar een sms'je en wat later krijgt hij het antwoord dat ze aleen even wou vragen of we iets opkonden zoeken op internet. (Dat werkt daar nooit helemaal goed.) En mn ouders meteen in de stress.
En mn zus reageert veel mee rop mijn mails dan die van mn ouders, dus nu zit mn pa constant te zeggenw at ik haar moet mailen.
Danku, ik ben geen spreekbuis, ik kan zelf bepalen wat ik mail. Nu net weer, of ik tegen haar kon zeggen dat ze met opa en oma moet skype'en want die vinden dat zo leuk. Pardon, pap, je hebt zelf ook een email. Maar hij heeft niet door dat als ie 6x per dag een nutteloos mailtje stuurt het enthousiasme van mn zus om te antwoorden afneemt. Maarja.
We zien wel wat het wordt. Komt wel goed.
It*sme, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende