Euthenasie

Zat vanochtend aan een bakkie koffie en surfde over het net en viel met me neus in een discussie wat over euthernasie ging.
Een reactie kwam; nou me moeder heb gezegd, als ze dement wordt haal dan maar de stekker der uit, dat hoeft van mij niet.
Maar dementie alleen is nooit een reden voor artsen om euthenasie toe te passen. Er moet een wilsverklaring zijn, maar die nietig is op het moment dat iemand wilsonbekwaam is, bovendien moet aan nog andere punten voldaan worden w.o. dat er sprake moet zijn van uitzichtloos lijden en dat is zo'n vage eis die daardoor heel moeilijk is. Om het kort door de bocht te stellen, iemand kan een snee in de vinger al ondrageloijk vinden. Er moeten nog aan andere eisen voldaan worden maar wat ik in het verpleeghuis zag is dat het altijd in onderling overleg ging met familie, wat te doen als er sprake is van reanimeren, wel of niet..wat te doen bij bijv. longontsteking..dan de natuur zijn gang laten gaan. Longontsteking is voor veel dementerende een zegen, een weg om dmv morfine zachtjes in te slapen. Maar het valt me op dat al jaren deze discussie wordt gevoerd en vooral onder gelovige een moeilijk questi is, zowiezo moeilijk maar dan komt er nog een drempel bij...en dat als het zover is, er dus een beslissing genomen wordt, familie het niet weet..logisch, de keuze om een definitieve beslissing over je geliefde is zo zwaar, en dan kan je nu in goede gezondheid er over prakizeren, dan is het een opgave die mij onoplosbaar blijk te zijn.
Versterven, ik heb er moeite mee, iemand letterlijk laten verhongeren, het lijkt mij een ondragelijk dood. Of *god moge het behoedde* stel dat je kind iets overkomt waarbij je voor de keus komt te staan, hak dan liever mijn been af zou je denken toch?
Eigenlijk wil ik een verzoekje doen, praat eens over zulke dingen met je ouders of je partner of kinderen, voor dat het te laat is...
Een ding is namelijk voor iedereen zeker, we komen allemaal ooit ervoor te staan afscheid te nemen van het hier en nu.

Genieten dus maar, ook al is het rotweer