ruzie met buuv/ papa

Ruzie met de buuv./ papa

Ruzie met de buuv

Joris werd wakker en zodra hij zijn ogen opende werd hij geteisterd door hamerslagen tegen zijn hoofd.
Snel deed hij zijn ogen weer dicht, het licht wat door de gordijnen naar binnen kroop was hem teveel.
Helaas bleven de hoofdpijnen aanwezig maar daarnaast begonnen ook herinneringen aan de avond ervoor te kwellen.
Was het echt gebeurd, hij begon te twijfelen, het was te idioot om te geloven dat het zo was. Hij besloot daarom de avond ervoor uit zijn herinnering te wissen…als het zou lukken, want hij hoorde nog de vreselijke ruzie met Heike. Ze bleef maar drammen over een trouwerij, over dat hij haar had bedrogen door niet te vertellen dat hij getrouwd was en hoe meer hij zich verweerde tegen deze onzin hoe bozer ze werd. Ik ben niet gek Joris, die foto’s liegen niet, jij staat daar lachend je bruid te zoenen en kijkt op je alle romantisch, ik geloof wat ik zie en niet jouw stomme ontkenning want waarom zou je herkennen, om met de buurvrouw gezellig te genieten van wijn en jam tussen de lakens? Hufter. En zo ging haar woordenstroom nog een tijd door. En toen was hij boos geworden. Hij was kort en krachtig geweest; Wat ik in mijn bed uitspookt is mijn zaak en die van niemand anders, nog harder schreeuwde hij; en die onzin van dat ik getrouwd zou zijn, god bewaar me, die ga ik niet ontkennen want er is niks te ontkennen en waarom zou ik me in godsnaam nu in allemaal bochten wringen omdat mijn onderbuuv zich geeft voor een potje jam? Toen had hij haar bij haar arm naar de deur gesleurd en haar eruit gezet. De deur dicht gesmeten en toen nog een potje jam erachteraan gegooid…De knal van het potje dreunde nog door, en hij had al zo’n hoofdpijn.

Met moeite kroop hij uit zijn bed en baande zich een weg naar de keuken waar de flessen wijn stille getuigen waren van de avond ervoor. Sodeju, ik getrouwd, hij lachte, wilde harder lachen maar hoofdpijn belette het. Te zot voor woorden, ik getrouwd, met een vrouw die ik nimmer nooit gezien heb, met mensen op foto’s die ik op straat voorbij zou lopen omdat ik ze botweg niet eens ken. Hij griste het fotoalbum naar zich toe…als hij al ooit zou gedwongen worden te trouwen dan nimmer nooit zo’n suikerspin huwelijk, bah, hoewel de tafel met hapjes en drankjes er wel erg aantrekkelijk uitzag en de kwaliteit van het eten eigenlijk wel zo oogde dat het van zijn keuken had kunnen zijn…en de bruid, tja, niet onaantrekkelijk, nee…had gerust zijn meisje kunnen zijn, als hij potverdikkeme inderdaad getrouwd zou zijn ja, maar in zijn 34 jaar is hij nog nooit getrouwd geweest, voor die onzin van, bezit zijn van iemand, had hij zich gelukkig weten te verzetten. Er waren dames genoeg die na een romantisch diner van zijn hand graag een ring van hem hadden gezien. Nee, niet en nooit zou hij dat doen. Laat staan dat het gebeurd was!
En die brief………nog nooit had hij zulke onzin gelezen. Goed hij kan zweverig zijn, hij gelooft graag in sprookjes maar dit zou een enkeltje nachtmerrie zijn als hij hier ook maar een letter van serieus nam.

Neen, hij zou een bad nemen, sporen van gisteren wissen en naar de markt gaan. Vandaag zou de viskraam van Manske weer vol liggen met de heerlijkste zeevruchten, dat mocht hij niet missen.
Bij het opruimen van de troep lukte hem een ding echter niet, en dat ergerde hem eigenlijk wel…de brief, hij kon hem niet weggooien en ergerlijker, hij bleef hem maar lezen…
Uw toekomst, kiest u hiervoor? Ondanks al het lekkers bij Manske die hij die dach te zien en te roken kreeg, kon hij die zin niet uit zijn hoofd krijgen.


Papa

De banden van de Opel kwamen piepend tot stil stand. Papa stapte uit en liep naar de andere kant om daar de portier van mama open te doen. Papa keek toe hoe ze zich uit haar zetel wurmde en richting deur beende, slofte erachter aan. In de auto had ze wel het een en ander verteld, over een trouwalbum en een brief maar hij snapte er geen hout van. Wel werd hem elke keer door mama duidelijk gemaakt dat het met Marianne niet goed ging.
Maar toen zijn meisje de deur open deed vond hij haar er niet slecht uitzien…de Noord-Hollandse lucht leek haar goed te doen, heerlijk om zijn meisje weer te zien. Maar kans om haar te omhelzen kreeg hij niet. Mama had haar gezoend en mee naar binnen getrokken; Waar is het? Koffie mama? Kom jullie hebben zo’n eind gereden laten we eerst even een kopje drinken. Lekker Mrieke, beaamde haar vader . Marianne kreeg eindelijk de kans haar vader te begroeten, ze begroef haar gezicht in zijn jas en voelde zich even weer klein, heerlijk om haar vader weer te zien. Bij mama voelde ze zich altijd het lastige kleine meisje maar bij papa voelde ze zich gewoon een meisje dat wist dat haar papa heel veel van der hield, ondanks dat ze inderdaad lastig was.

Papa ging zich met zijn kleinzoon bemoeien terwijl Marianne haar moeder de album en de brief liet zien.
Ow Toon, het is waar, het is waar, het is Mrieke op de foto’s…ow meisje wat zie je er allerschattigst uit, wat had ik je zo graag met Geert gezien! Die jurk…beeldig en och moet je die taart zien, vier lagen, wat een heerlijke taart meis, en wat ziet hij er lekker uit met die parels, en och die aardbeien! Ow meisje en die man van je, wat is dat een knapperd, wat zien jullie er beeldig uit zo met zijn tweeën, mama bleef maar ratelen en was zo enthousiast dat ze iets vergat maar ze kwam er zelf al achter; wel heel gek dat ik niemand op die foto’s ken schat, alleen jou? Ze kon eindelijk der ogen van het album rukken en deze priemen in haar dochters ogen. Hoe kán dit?
Marianne zuchtte en dacht dat er maar een antwoord mogelijk kon zijn op de vragen van haar moeder; de brief.
Mama zocht haar bril in der tas met een ongeduld waar zowel Marianne als papa om moesten lachen.
Ze zette haar bril op der neus en begon hardop te lezen;


Lieve Marianne,

Uw toekomst, kiest u hiervoor?

Er zijn maar enkelen zielen ervoor uitverkoren zich een blik in de toekomst te kunnen werpen
Alleen zij vinden een fotoalbum met herinneringen waar ze nu voor kunnen kiezen.
Volg de aanwijzingen op de achterzijde van deze brief en de foto’s zullen u bekend worden.
Slaat u deze herinneringen af dan zal het lot u een andere weg in sturen
Maar het gevoel van iets moois te zullen missen zal u als een nachtmerrie achtervolgen.
U heeft geen ander keus dan de keus van de engelen der toekomst te kiezen.
Het is namelijk de weg van uw hart.

De weg totnogtoe was de weg van angst en zoeken,
De weg in dit album is die naar vrede en rust.

Gaat u hem kiezen, volg dan alle aanwijzingen op de achterzijde van deze brief.
Kiest u hem niet, leg dan het album en brief op de plek waar u ze vond.

Ik moet u zeggen dat de ernst van de aanwijzingen zo zijn dat ik u op het hart drukt echt alle aanwijzingen te volgen.
Alle, alleen dan zullen de foto’s u als herinneringen bekend worden gemaakt. Alleen dan.


Met de hartelijke liefde groet ik u;

Diana Fiena La Reine.
.

OW lieverd zou dat nou niet ontzettend mooi zijn, o wat gun ik je dat heel erg lieverd, mama hield Marianne’s hand vast en er blonk een traan in haar ooghoek. Ze straalde en had de keus al voor haar dochter gemaakt.
Er is een maar dames, opperde papa, en die komt nu het pad op lopen.
De ogen van zijn kleinzoon die op zijn schoot zat werden groot…Papa! Jubelde Rein en rende naar de deur. Marianne hoorde zachtjes maar toch duidelijk een verslagen zucht van mama.