even een krabbeltje

achja. opt moment doe ik alsof t goed gaat. waarom. tja. de rest heeft ookal zo veel aan hun hoofd. dus ik wil ze mijn problemen niet geven. ik doe als of ik me goed voel. alsof ik helemaal nergens mee zit. maar sommige mensen kunnen zo erg veel problemen mee brengen. naja niet dat ze altijd hun jouw problemen vertellen, maar meer zo van. je geeft om ze. je houd van ze. ze stampen op je hart. en doen alsof er niks aan de hand is.

mischien trek ik me te veel van andere mensen aan. mischien ook niet. ik vind de mens maar vreemd. ik geef er inderdaad veel om. maar ik haat ze ook tot in het diepst van mijn hart. er is niks zo veranderlijk als het menselijke. en er is niets dommers dan hokjes denken en discriminatie. ik haat het echt. ik wil niet zeggen dat ik het niet doe. ik ben mens. ik heb er ook last van, ik ben er niet trots op. al weet ik wel als ik zoiets denk dat hou ik maar voor me. wie weet, is de persoon wel heel aardig. maar zo denken kost veel energie. en dat heb ik niet altijd. ik denk veel. mijn hoofd is altijd bezig er is bijna nooit rust. echt bijna nooit. ik pieker mezelf nog wel eens dood denk ik. als ik niet denk over hoe lastig alles is. dan zal ik gitaar aan het spelen zijn of magic, maarja. dat gaat niet zo vaak. het is overigens niet zo lekker om te piekeren. en ruzie met je ouders te hebben midden in een tentamen week. achja. nevermind

owhja. mijn gedachtes stromen ook leeg door gedichten, en verhalen(die nooit verder raken dan een 2e mischien 3e hoofdstuk als ze mazzel hebben).

ik ben gewoon bang. ik voel me alleen en nietig. ik ben niet zo sterk als sommige denken. ik ben niet zo ervaren. ik ben jasper en jasper is mens. en mensen zijn niet de slimste. we slopen onze eigen woon plaats.

achja. voor de rest heb ik even niets te zeggen

Love & rockets