eyes wide shut
Ik heb net "eyes wide shut" gezien. Een hele wazige film met Tom Cruise en Nicole Kidman.
Ik voel me nu heel erg vreemd. Niet vervelend, maar toch een bepaald gevoel dat ik niet zomaar kan vatten. Ik voel me moe en ik wil het alleen maar heel erg warm hebben....
Rare emoties gieren door me heen en ik denk....
Hij heeft het gewoon door de smeerlap, en ik maar denken dat hij echt geen idee heeft. Dat hij misschien een vermoeden heeft wat hij meteen heeft weggestopt uit angst dat ik het zou merken. Maar nee, hij is anders dan ik dacht. Heel anders. Mensen met veel fantasie creeeren heel snel een persoonlijkheid bij mensen. Liegen dus eigelijk tegen zichzelf (en zijn daar heel erg goed in).
Maar langzamerhand verdrijft de waarheid ze. Want om de waarheid kan je niet heen. De waarheid kan je niet verzinnen. Mensen zijn in het echt zo anders dan ik ze voorstel. In mijn verbeelding zijn ze prachtig, doen ze de dingen en denken ze de dingen waarvan ik verbijsterd zou zijn, waarvan ik totaal gelukkig sou worden. In gedachten overspoel ik mijzelf met de dingen waar ik van hou. Ik creeer mijn eigen geluk. Ik creeer andere mensen....
Ben ik echt zo bang voor de waarheid? Dat zou betekenen dat ik mijn creatie niet als waarheid beschouw....en wat is het dan nog waard? Het gaat er toch om dat dat voor mij de "echte waarheid" lijkt?
En het hoeft niet eens zo te "lijken", want ik heb geen enkel bewijs dat dat het niet gewoon is.
En voor de anderen kan ik niet oordelen, maar ik mijn wereld bestaan zij niet eens, dus waar praat ik eigelijk over? Alles komt altijd uit op een ding. Een en hetzelfde ding.
Idealiseer ik alles....vervorm ik werkelijkheid uit angst of hoop?
Ik voel me nu heel erg vreemd. Niet vervelend, maar toch een bepaald gevoel dat ik niet zomaar kan vatten. Ik voel me moe en ik wil het alleen maar heel erg warm hebben....
Rare emoties gieren door me heen en ik denk....
Hij heeft het gewoon door de smeerlap, en ik maar denken dat hij echt geen idee heeft. Dat hij misschien een vermoeden heeft wat hij meteen heeft weggestopt uit angst dat ik het zou merken. Maar nee, hij is anders dan ik dacht. Heel anders. Mensen met veel fantasie creeeren heel snel een persoonlijkheid bij mensen. Liegen dus eigelijk tegen zichzelf (en zijn daar heel erg goed in).
Maar langzamerhand verdrijft de waarheid ze. Want om de waarheid kan je niet heen. De waarheid kan je niet verzinnen. Mensen zijn in het echt zo anders dan ik ze voorstel. In mijn verbeelding zijn ze prachtig, doen ze de dingen en denken ze de dingen waarvan ik verbijsterd zou zijn, waarvan ik totaal gelukkig sou worden. In gedachten overspoel ik mijzelf met de dingen waar ik van hou. Ik creeer mijn eigen geluk. Ik creeer andere mensen....
Ben ik echt zo bang voor de waarheid? Dat zou betekenen dat ik mijn creatie niet als waarheid beschouw....en wat is het dan nog waard? Het gaat er toch om dat dat voor mij de "echte waarheid" lijkt?
En het hoeft niet eens zo te "lijken", want ik heb geen enkel bewijs dat dat het niet gewoon is.
En voor de anderen kan ik niet oordelen, maar ik mijn wereld bestaan zij niet eens, dus waar praat ik eigelijk over? Alles komt altijd uit op een ding. Een en hetzelfde ding.
Idealiseer ik alles....vervorm ik werkelijkheid uit angst of hoop?
17 feb 2007
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 mei 2011 Eten en drinken zegenen ( 1 )
- O 05 okt 2010 depressie ( 1 )
- O 02 aug 2010 iets moois om te zeggen ( 3 )
- O 27 jan 2010 Over geen gebeurtenis
- O 14 jan 2010 Wij
- O 14 jan 2010 de regel
- O 14 dec 2009 waarom ik je zo graag zie
- O 20 nov 2009 Lieve mij
- O 16 nov 2009 vogel
- O 12 nov 2009 die reactie ( 1 )
- O 12 nov 2009 knikkerdood
- O 12 nov 2009 tv
- O 05 nov 2009 Minuten
- O 02 nov 2009 zeker weten
- O 25 okt 2009 s.e.week ( 1 )