Familie ruzie

Vandaag ging niet zo best. En dit verhaal schrijf ik niet omdat ik vind dat ik zielig ben
of dat ik wil dat iedereen zegt hoe zielig ik ben. Nee, ik moet het gewoon kwijt zodat ik er
even vanaf ben.

Het gaat niet zo goed tussen mijn zus en haar man. Ze hebben een kindje van onder de 4 jaar.
Het vervelende is dat mijn zwager erg veranderd is na een persoonlijke gebeurtenis. En er valt
nou niet bepaald meer met hem te praten als er ruzie is. En dat is erg vervelend. Want met hem
praten gaat dus niet. En mijn zus en haar man hebben sinds kort weer heel vaak ruzie, met negering
van mijn zwager's kant, en doorgezeur van mijn zus.
Het vervelende is dat de één heel erg door kan zeuren over dingen, maar wel haar eigen fouten inziet en probeert ze uit te praten. En de ander niet zeurt, maar wel zich heel snel aangevallen voelt en dan niet meer wilt luisteren. Sinds ze weer vaak ruzie hebben, ben ik toevallig vaak bij mijn zus. Om te praten en om lekker gezellige dingen met haar te kunnen doen zodat ze afleiding krijgt.
Dit is totaal geen verwijt naar mijn zwager toe en ik wil ook totaal niet dat hij dat zo ziet. Maar vandaag had hij mijn zus kleding gegeven, om het een beetje goed te maken. Dat vond ik heel lief van hem, en ik had ook tegen mijn zus gezegd dat ze daar heel blij om moest zijn en dat hem ook moest laten zien. Dat heeft ze ook gedaan.
Maarja toen ik dus vroeg van wie ze die kleding had gekregen, keek ze met een soort rare bek naar
mijn zwager en mijn zwager voelde zich aangevallen. Dit keer snapte ik het wel, en hij ging weg
om patat te halen, en hij wilde niet meer voor ons halen alleen voor mijn nichtje en zichzelf.
Begrijpelijk, dus ik zei tegen mijn zus toen hij weg was. Dat ze gewoon moest zeggen dat ze het niet
zo bedoelde en dat ze dat dan ieder geval had gezegd ookal ging hij ertegenin. Maar toen ze dat had uitgelegd toen hij thuis was, begon hij allemaal dingen erbij te halen. Dat mijn zus en ik samenspande en
dat soort dingen. En ik liep daarheen om te zeggen "Mag ik mezelf dan wel even verdedigen?" Wat mijn zus deed met die rare bek, dat was niet lullig bedoelt.
Maar hij wilde niet luisteren. Hij zei. "Hou je mond maar en praat niet meer tegen me!" En toevallig pik ik dat niet. Ik verdedigde hem tegenover mijn zus en opeens zegt hij dat ik niet tegen hem mag praten. Dat vind ik nergens op slaan dus ik zei dat hij onredelijk was en ik moest eigenlijk huilen. Ik liep naar de kamer en ging daar een tijdje zitten.
Daarna zei ik: "Ik ga naar huis, ik heb hier geen zin in." En hij zei: "Ja je doet maar ga maar weg." Dus ik werd boos van binnen en ik zei "Klootzak" waar ik dus gelijk mee in de fout ging. Hij zei daarop: "Je kanker vader en moer." En dat gaat te ver. Wie over mijn vader en moeder praat, die sla ik hoe dan ook. Dat is een instinct, iets wat gewoon knapt. En toen was ik op hem afgestormd en had ik gezegd dat ie ze bek moest houden over mijn moeder.
Toen begon ik te slaan, en dat was fout. Hij pakte me bij de handen vast, en hij duwde me tegen de muur aan. Ik begon te schoppen en te slaan, want als iemand sterker dan me is, dan word ik ontiegelijk boos en verdedig ik mezelf.
Hij zei "Ga me huis uit nu!" en hij gooide mijn tas naar buiten. Ik ging naar de gang en ik belde mijn vader. Ik kon bijna niet praten, maar mijn vader kwam me ophalen. Daarna was hij nog steeds boos, en er viel niet te praten met hem. Ik moest alleen maar huilen, want als er één ding is waar ik niet tegen kan, is het wel mensen die niet luisteren naar me.
Maarja, hij ging naar zijn kamer, en hij zei als laatste tegen me: "Moet jij niet weg?!" en ik zei "Nee!" en ik keek naar buiten om op mijn vader te wachten zodat ik eindelijk weg kon.
Mijn zus zei dat mijn zwager zich onvolwassen gedraagde, hij is 10 jaar ouder dan ik en eigenlijk hoorde hij naar mij toe te gaan op het begin om te praten over wat hij vind van dat ik weer heel close met mijn zus omga sinds dit gedoe. Maar dat deed ie niet, en inplaats daarvan moest ik dat telkens doen. En dat vond ze niet kunnen. Blijkbaar had hij dat gehoord, en uit verbazing, echt iets wat hij nooit doet!, kwam hij de kamer weer in, en zei hij. "Sorry dat het zo is gaan lopen, laten we het gewoon vergeten, jij vind dat ik fout zit punt." En toen zei ik. "Dat heb ik nooit gezegd, doe niet zo flauw, ik zei dat ik geen klootzak had moeten zeggen en dat was fout, maar mijn moeder uitschelden dat doe je toch niet!?" Daardoor was het ijs wat meer gebroken en is de gespannen sfeer dus weg tussen hem en mij straks. Maar mijn zus krijgt altijd de schuld van deze dingen. En ik had eigenlijk ook moeten zeggen dat mijn zus er niks mee te maken heeft. Maar omdat ik zo overstuur was, had ik dat niet gedaan.
Mijn vader kwam me ophalen, en toen reden we gewoon naar huis. Ik weet nu niet hoe het verder gaat, maar ik denk dat mijn zus moet gaan kijken wat ze nu eigenlijk belangrijk vind. En ik denk dat mijn zwager gewoon hulp moet aan kunnen nemen en dat is echt iets wat hij nooit zou doen. En ze moeten ook naar de belangen van het kind kijken, want die ziet deze dingen allemaal. Het is een erg groot probleem en het heeft eigenlijk niks met mij te maken. Maar ik moest het kwijt, omdat het gewoon zo kut is voor mijn zus dat ze dit elke keer mee moet maken.

Dank jullie wel voor het lezen.


Kus van een zusje