Hopeloos

Voordat je wegging, zat ik op je schoot.
We zaten op mijn bed. Te wachten op de tijd die jou van mij zou wegsturen.
"Het is maar voor 2 weekjes, het is voorbij voor je het weet!" hoor ik je nog zeggen.
Voor ik het wist stonden we beneden, de deur ging open en ik kon je niet loslaten.
Jij mij ook niet, waardoor ik je alleen maar meer bij me wou hebben.
Maar toch zag ik je de auto instappen, het moest.
Je zei nog "niet huilen he?" Nee ik zou niet huilen.
Maar toen je uit zicht was, en ik zat weer boven op me bed kwamen de tranen.
Heel eng.
Ken je dat gevoel? Alsof er iemand verdrinkt en je kan niks doen.
Zo voelde ik me.
Hopeloos

07 aug 2007 - bewerkt op 07 aug 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Sonrisa
Sonrisa, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende