Gister finding neverland gezien, mooie film
Ik heb het nooit gehad, zoveel 'vrije' fantasie. Altijd te veel bezig gehouden door de werkelijkheid. Mijn fantasieen zouden ook zo in mijn leven kunnen voorkomen. Echt een eigen wereld creëren heb ik nooit gedaan.
Mijn zusje daarentegen wel, die heeft droomwerelden vol, vroeger als kind heel sterk, nu nog steeds een beetje
Ze kan vanalles bedenken, een hele eigen wereld met eigen wezens. Ze geloofde erin, ook iets wat ik nooit heb gedaan.
Ik had toen ik 5 was zelf uitgedokkerd hoe het zat met sinterklaas, dat hij niet bestaat ect. En mijn zusje geloofde rustig tot haar 8ste. Als ze een keer perongelijk 2 sinterklasen tegenkwam dacht ze er niks van. Ze geloofde zo sterk
Mijn fantasie beslaat vooral alles wat ik niet kan krijgen. Ik fantaseer over situaties die ik mee wil maken, of die kunnen leiden tot een gebeurtenis die ik een keer mee wil maken.
Vroeger wou ik graag een klein broertje of zusje (nee 1 was niet genoeg, ik wou een baby in huis, groot mochten ze niet worden
), en dan fantaseerde ik wel eens over het feit dat ik eens een zuigeling zou vinden, te vondeling gelegd. Ik zou hem oppakken, mee naar huis nemen en verzorgen. Een soort 'met poppen spelen' maar dan wat echter
Nu betrekt het andere dingen, dingen die me nu bezig houden.
Maar als ik dan zo'n film zie vind ik het heerlijk! Als je dat kan, is het toch wel een kwaliteit, gewoon lekker wegduiken in je eigen wereld. Als kind kan je het sowieso makkelijker, af en toe kan ik er jaloers op zijn
Zo ongegeneerd op straat lopen met je poppen en kinderwagen, als kind mag het, nu zou ik het niet moeten wagen. Alle blikken die op me geworpen zouden worden!
....Toch zonde