filo-poëtische instinkten

Alleen in de trein zitten werkt altijd erg in op mijn filo-poëtische instinkten. Dat wil zeggen dat het voor mijn hoofd de ideale momenten lijken te zijn om weg te drijven in de raadselen des levens en daar dan vervolgens allerlei, achteraf onbegrijpbare, conclusies uit trekken.

Als je in de trein zit en door het raampje naar buiten kijkt, lijkt het alsof je geen onderdeel bent van die wereld die voorbijraast. Je kunt er enkel naar kijken, het ligt daar maar, zonder dat jij er veel invloed op kunt hebben.. Jij bent de toeschouwer. Toch is er binnen in de trein ook weer een gehele wereld, een wereld waaraan je wel deel aan kunt nemen. Of op z'n minst meer last van hebt (lees: schreeuwende bruggertjes

). Misschien wordt ons leven als aardbewonertjes ook wel bekeken door iets 'groters', misschien zijn wij wel de acteurs in iemand anders film..... nobody knows

18 jan 2004 - bewerkt op 18 jan 2004 - meld ongepast verhaal

hantje, vrouw, 36 jaar

O 18 jan 2004 * ( 2 )
O 18 jan 2004 filo-poëtische instinkten
O 31 dec 2003 OUD ( 1 )
O 31 dec 2003 goede voornemens ( 1 )
O 31 dec 2003 leeg ( 1 )
O 27 dec 2003 ~*1 ( 4 )
O 23 dec 2003 *snik-deel2*
O 23 dec 2003 *snik*
O 22 dec 2003 'de zin'
O 22 dec 2003 concentratie probleempjes
O 22 dec 2003 maandagochtend
O 21 dec 2003 *liedje waar ik fijn op mee kan huilen*
O 21 dec 2003 wehe..... ik word gek......
O 21 dec 2003 intelligentie onderzoek ( 1 )
O 21 dec 2003 introductie ( 3 )

vorige volgende