Gedicht
In een opwelling van verveeldheid was ik mijn wiskundeboek aan het doorbladeren. Bij een hoofdstuk dat perspectief heet (Het gaat over het verdwijnpunt bij treinrails) zag ik een gedichtje van Marjolein Kool. Ik vond het zo grappig, dat ik het hier ff overtyp:
Verdwijnpunt
'Stop, hou op, niet verder stomen.' riep de stoker.
'Ik ontdek dat daarginder, dat is gek, onze rails tezamen komen.
Sla alarm en sluit de bomen, neem een hamer op je nek,
kom, ik wil dat deze plek
onder handen word genomen.'
Na een halve dag marcheren, ging de tocht hen deprimeren.
't Einddoel bleek zo ver dat zij
maar besloten om te keren.
En wat zagen toen de heren?
'He? We zijn er al voorbij!'
Ff nadenken...
Snap je hem?
Zeeanemoon, vrouw, 24 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende