Zit hier nu bij je steen,
wij met z´n tweeën en toch zit ik hier helemaal alleen.
Kan mijn verhaal nu bij je kwijt,
wou dat ik je even kon zien of horen,
hadden we samen maar even tijd.
De laatste tijd moet ik veel aan je denken,
had zo graag allemaal dingen aan je gevraagd,
Had me willen verdedigen als jij me als vader en dochter
had geplaagd.
Zou je me verdriet laten hebben om een jongen,
of had je wel iets leuks om mijn gedachten te veranderen verzonnen.
Ik zet hier nu bij je graf een plantje neer,
om te zeggen en te beloven,
Ik kom telkens weer.
Had gehoopt dat je wat antwoorden voor me had gegeven,
dat ik deze moeilijke periode heel anders kon beleven.
Ik vertel je nu de leuke en minder leuke dingen,
en voel dat alles goed zit van binnen.
Ik word steeds ouder en ga nu mijn eigen paden belopen,
Zou je trots op me zijn pappa??
Laten we het hopen....
Nu zittend bij je steen,
komt al het verdriet over me heen.
Ik vraag je niet veel,
maar zou je op mijn broer en mams willen letten
Pap doe je dat als je dat wil???
Ik zit nu al 20 minuten bij je graf,
en wou dat je een teken van snappen gaf.
Het voelt hier nu heel fijn,
moet zo weer terug maar ik weet nu dat je
bij alles bij me zal zijn.
Pap, hoop dat je trots bent op de dingen die ik doe en beslis,
maar ik wil zo graag dat je me raadt geef
Dat is wat ik heel erg mis....
Ik hou van je..........
Dit gedichtje heb ik in 2001 gemaakt.. dat was mijn eerste stap dat ik alleen durfde te zetten naar het graf van mijn vader... Met het gedichtje leek het wel of ik communiseerde met hem.... Had het een keer beloofd aan iemand die dit wilde lezen van mij... dus vandaar dat ik hem nu hier schrijf.. en 23 december is zijn sterfdag...