Gek of normaal?

Gek of normaal?

Volgens onderzoek komen mensen met psychische problematiek moeilijker aan werk in deze maatschappij dan ex gedetineerde, ex-criminelen, ex-verslaafden, of zelfs ex- hoeren.

Marlies is een 22 jarig meisje met een borderline stoornis. In haar vroege jeugd heeft ze veel meegemaakt. Wat haar vooral heeft geraakt is de scheiding van haar ouders. Kenmerken van haar gedrag is: impulsiviteit, stemmingswisselingen, heftige reacties, een laag zelfbeeld, alles zwart op wit zien, instabiele relaties , toont anti-sociaal gedrag etc. In de maatschappij kan zij moeilijk een plekje vinden. Ze woont al een tijdje op zich eigen en voelt zich eenzaam. Werk vinden lukt haar niet en daarnaast heeft ze vaak te maken met depressies. Ze wordt nu eindelijk geholpen door de GGZ en begint binnenkort met een dagbehandeling. Zal het haar verder helpen? Zal de maatschappij haar een plekje kunnen geven? Zal zij ooit zich thuis voelen in de harde maatschappij? Ik hoop het, mensen oordelen snel. Maar ik kijk verder en ik zie een bijzonder persoon. Ik kijk verder dan haar stoornis. Ik zie dat zij een warm hart heeft, erg zorgzaam is, gevoelig is, goed is met kinderen, ooit een goede moeder zal zijn..waarom zien anderen dat dan niet? Wie is er nu gek of normaal?

Tim is een 18 jarige jongen gediagnosticeerd met ADHD. Hij is snel afgeleid, heeft te maken met concentratieproblemen, beweegt veel, toont druk gedrag, is chaotisch, en reageert voordurend op zijn omgeving. Als kind voelde hij zich onbegrepen en dit gevoel heeft hij meegenomen naar het heden. Hij werd op de basisschool gepest, buitengesloten, deed altijd net iets anders, had vaak ruzie. Zelfs door de leraar werd hij anders behandelt. Hij kreeg te horen dat hij niet kan luisteren en dat hij toch echt beter zijn best moet doen. Wat de kinderen niet weten, en vooral de leraar de schuldige ervan is.. weet hij wel wat ADHD inhoudt? Nee, kan hij dan ooit Tim begrijpen als hij er geen moeite voor doet? Zou er iets veranderen in de klas als iedereen de juiste informatie zou krijgen over ADHD zodat zij moeite doen om in de leefwereld van Tim te treden? Zouden zij meer rekening houden met Tim als zij weten dat ADHD voor 70% erfelijk bepaald is en voor 30% door omgevingsinvloeden zoals een te vroege geboorte of een ernstig zuurstof te kort? Maar ik kijk verder en ik zie een bijzonder persoon. Tim is zeer creatief en zijn tekeningen bevatten veel details. Hij kan zich uren uitleven en zijn creativiteit kent geen grenzen. Niks is te gek en alles kan. Hij denkt, voelt en ervaart alles anders en heeft een eigen unieke kijk op het leven wat mij intrigeert. Ik zie dat hij veel kwaliteiten heeft die anderen totaal niet zien en die schijnbaar niet passen in een individualistische en egoïstische cultuur zoals de westerse. Waarom zien anderen dat dan niet? Wie is er nu gek of normaal?

Ik denk dat de maatschappij gek is geworden. Overal een stempel op plakken en rationalistisch bezig zijn met classificaties. We zien een ziektebeeld, en niet de persoon zelf. We kijken niet verder. Als iets of iemand maar een beetje ander gedrag toont dan de rest word diegene ook meteen anders behandelt. Maar als je verder kijkt naar de persoon zelf, welke gedachtes en dromen erachter zit, raak je geïnspireerd. Kom je erachter dat wij allemaal maar mensen zijn, die allemaal willen liefhebben. Ongeacht wat de verschillen zijn. Voor iedereen is gek en normaal iets anders.

Helaas, onbekend maakt onbemind..en toch kunnen we van bovenstaande mensen ontzettend veel leren. Ook al worden ze voor gek verklaard. Beide bijzondere personen hebben iets met elkaar gemeen: Zij zijn zeer gevoelig en beschikken over een hoge dosis creativiteit. Dat is nou precies wat deze harteloze maatschappij nodig heeft. Vertel mij nu eens. Wat is er gek?