Dat maakt je dag weer goed

6 uur 's ochtends en de wekker gaat af. Nee, niet mijn wekker..ik doe niet aan wekkers en zeker niet op onmenselijke tijdstippen. De krijsende kukelekuu wekker van mijn ma maakt een kabaal van jewelste. Meestal slaap ik erdoor heen maar nee, vandaag niet. Ik draai me om..en nog eens, en nog weer eens een keer maar helaas kom ik maar niet in slaap. En daar komt het weer. Mijn piekeruurtje. Tientallen gedachten tollen door mijn hoofd over van alles en nog wat en de klok tikt vrolijk verder.

Eindelijk val ik bijna in slaap tot ik wakker wordt van mijn telefoon die overgaat. Met een schorre brakke krakende piepstem die klinkt als een stuk schuurpapier zeg ik droog: hallo. Nummer onbekend, geen gehoor en even later is de verbinding verbroken. Even denk ik bij mezelf dat dit nog eens een lange lastige dag gaat worden. Ik loop naar de beneden met een gigantische koppijn en een ochtendhumeur, geef de hond een aai en smak snel een boterham naar binnen. Dan slenter ik nog half slaperig naar boven en struikel ik met mijn duffe kop over me tas heen. Ik haal mijn kast overhoop de kleren springen eruit en nog ben ik er nog niet aan uit wat ik nou eens moet aantrekken. Na lange tijd heb ik eindelijk iets uitgezocht en met haast spring op de fiets richting de bus. En ja hoor de bus is net voor me neus weg!

Een half uur wachten en eindelijk zit..of nee sta ik in de bus. Of ik daar nou zo blij mee moet zijn.. De bus is gigantisch vol en als ik niet uitkijk vlieg ik tegen een paar stinkoksels aan of voel ik een hete adem in mijn nek (leuk hoor klein zijn!). Mp3 luisteren om even tot rust komen gaat ook niet door want de batterij is leeg. Ik voel me als een haring in een te vol tonnetje. Normaal blijf ik in de bus zitten maar ik kom tot het ‘’geweldige’’ idee om bij het station eruit te springen en de eerstvolgende trein te nemen. En wat denk je..vertraging en te laat op school! Ik vraag me af wat er nog meer mis gaat. Ik zie het al helemaal voor me..blunders maken op de trap of vastzitten in de draaideur..of nog erger op je bek gaan in een volle kantine. Maar er gebeurd niks..observerend kijk ik om me heen naar mogelijke gevaren..maar nee niks.

Ik sta daar in de gang op school en opeens verdrink ik in twee mooie ogen. Een leuke blonde jongen loopt langs me heen en glimlacht lief naar me. Ook al was het maar een fractie van een paar seconden..Mijn ochtendhumeur verandert opeens als sneeuw voor de zon. Krijsende wekkers bestaan nu eenmaal en hebben wel de functie om iemand (te) goed wakker te maken. En tja..het openbaar vervoer is ook wel eens (vaak) te laat maarja we zijn allemaal maar mensen. Het gebeurd gewoon. Ik kon ook in mijn bedje blijven liggen of op tijd komen op school als het anders was gelopen. Maar dan had ik die glimlach gemist die me dag goed maakte en was het weer zo’n normale dag geweest uit me leventje waar niks bijzonders in gebeurd. Ode aan mijn ma dr krijsende wekker en dankjewel openbaar vervoer! (alleen vandaag dan)