Geldrace (oma VS oma)


‘Dat wordt dan 1 euro 35 mevrouw’, antwoord ik op de vraag van een vrouw op leeftijd. Zij kwam samen met een vriendin binnen geracet, beiden achter zo’n gruwelijk snel wandelrek. Na 5 minuten geschuifel, gekuch, gepuf en gemompel bereiken ze dan toch nog de ‘broodbar’. Dit hele avontuur werd door de 2 museumstukken ondernomen voor een stokbrood. ‘Omdat ‘ie zo lekker Frans smaakt, hé truus!’ Truus knikte, met moeite haar kunstgebied binnenhoudend. Dat er totáál niets Frans is aan het stokbrood dat wij verkopen, alleen het vlaggetjes op de doos Frans is (nouja, het patroon. Waarschijnlijk komt de inkt uit China) laat ik maar even buiten beschouwing. Wie ben ik nou om de illusie van deze schattige vrouwtjes te verpesten.

‘Hoevéél zei u jongenman?’ herhaalde de oude vrouw. ‘1 euro 35 mevrouw. Één euro vijféndértig.’ ‘1 euro 55!’ herhaalde Truus. ‘Nee mevrouw, 1 euro en vijfendertig cent!’ nogmaals, gebarend bij de 1 en de 5. ‘Vijfendertig cent… en hoeveel euro?’ (Ik begin er inmiddels in te geloven dat de vrouwen begonnen met boodschappen doen toen ze 30 waren, maar door hun immense snelheid in 40 jaar niet verder dan de slager en de Appie zijn gekomen. En maar klagen dat alle mannen tegenwoordig vreemdgaan. Zou ik ook doen, ik ben best geduldig, maar 40 jaar wachten op een redelijk stokbrood op tafel… ) ÉÉN! Euro mevrouw. ‘Oh… oke.’ Vervolgens begon de ‘geldrace!’. Beide dames grepen naar de knip, openden het vakje voor het kopen er zilverwerk en begonnen te graaien. De finish zou bereikt zijn bij een totaal bedrag van minimaal 1 euro 35, in dat geval zou de betaling voltooid zijn.

Beiden begonnen met een vliegende start. Truus nam als snel de voorsprong door een muntje van 50 cent ter hand te nemen, maar de oude vrouw zonder naam sloeg terug. 1 euro! Helaas donderde dit muntje met grof geweld terug tussen het koperwerk. De bibberende hand had gefaald zijn werk te doen. Truus was inmiddels de 70 cent voorbij. De oude vrouw zonder naam is kennelijk een snelle leerling, ook zij nam nu 50 cent in haar hand. Het ging haar voor de wind! Als een raket schoot het bedrag van 50 naar 55, naar 60, zelfs heel even 65! Helaas maakte het hevig vibreren van haar grijporgaan een einde aan dit stijgende bedrag. Ook Truus had problemen met het vasthouden van de muntjes, want ook haar bedrag kletterde weer terug onder een luid gerinkel en een ‘aaaaah!’ van de supporters (in mijn hoofd). De oude vrouw zonder naam had dé strategie voor deze race ontdekt. Ze had nu een één euro muntstuk vast, 20 cent erbij en was nu driftig opzoek naar 10 cent. Gevonden! Ze probeerde uit alle macht het muntje te bevrijden uit een zee van koper. Dit alles werd teniet gedaan door een fenomenale eindsprint van Truus, die in 1 beweging 2 euro op de toonbank deponeerde. Wat een klasse, wat een elegantie! Wat een race!

Ik gaf 65 eurocent terug en wenste beide dames nog een fijne middag.

Cheers,

Joint.
17 jul 2009 - bewerkt op 17 jul 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende