Geluksmomentje aan een haven

Gistermiddag in een haventje ergens bij de kust.
Rond een uur of 4 wandelen twee mensen, zo te zien op hun gemak, naar een bankje
vlakbij de kade. Ze nemen plaats, dicht naast elkaar.
Zoals alleen mensen dat doen die elkaar aardig vinden, of meer dan dat.

Zo te zien zijn ze vertrouwd met elkaar.
Want de dame van de twee, leunt volkomen ontspannen tegen de man aan.
Geen angst, achterdocht of onbegrip. Als iets duidelijk merkbaar is, dan is dat het wel.
In het haventje is het stil. Er zijn wel wat mensen, maar die hangen wat loom op hun jachtjes.
Er is niemand die op die twee let.
Behalve die wat oudere dame misschien, die eerst even besluit om naast ze te gaan zitten, maar zich
blijkbaar al snel teveel voelt. Ze wandelt zonder om te kijken weg.

Dan zijn ze schijnbaar weer alleen. Zo voelt het voor hen tenminste..
Zij sluit haar ogen en leunt achterover.
Hij volgt met zijn vingertoppen de contouren van haar gezicht. Heel zacht.
Kin, neus, wangen.
''Weet je dat je mooi bent'', vraagt hij.
De vrouw schudt haar hoofd.
Hij herhaalt hetzelfde ritueel ; kin, neus, wangen.
''Je bent mooi'', zegt hij dan.
Ze glimlacht. Logisch. Ook al twijfelt ze zelf zo te zien erg aan die 'schoonheid'.

Hun lippen raken elkaar. En het maakt ze niet meer uit wie het ziet.
Een geluksmomentje tussen twee personen. Iets wat zelfs voor nieuwsgierige mensen niet verborgen hoeft te blijven..
15 aug 2012 - bewerkt op 17 dec 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende