Gemengde gevoelens

Het is goede vrijdag, ik ben gister aangekomen in een amsterdam verblijf tot maandag avond bij mijn ouders.

Of ik er blij mee ben weet ik niet, het is nogal gemengd. Aan de ééne kant vind ik leuk om mijn ouders te zien, en het is wel relaxed aangezien ik lekker kan uitrusten en in principe kan doen wat ik wil.
Toch voelt het ook wel raar. Ik mis iets .. het voelt niet echt meer als thuis maar toch ook weer wel. Buiten dat, aangezien ik dit eigelijk elke keer heb als ik hier ben is het dit weekend ook allemaal best wel veel gedoe.

Mijn broer komt morgen thuis. Mijn broer is lichtelijk autistisch en veder nogal onhandelbaar en hij komt daarom maar heel af en toe thuis. De laatste keer dat ik met hem hier ben geweest is ongeveer twee jaar geleden en echt 'wonen' wel meer dan twee jaar geleden. Ik zie hem eigelijk ook niet zo vaak meer. Ik bel hem één keer in de twee weken en heel af en toe mag ik hem bezoeken (ergens om de twee maanden ofzo). Best wel weird allemaal. Als ik hem bezoek is het ook best wel raar, we zijn met elkaar opgegroeit maar eigelijk hebben we elkaar meer dan twee jaar helemaal niet 'echt' gesproken. Ik spreek hem wel maar dan over standaard dingen die je tegen een vreemde zegt, dingen zoals 'wat een weer zeg, wat waait het de laatste tijd hard en veel'. Meestal zijn de telefoongesprekken ook heel ongemakkelijk, veel (pijnlijke) stiltes die ik dan maar weer probeer optevullen met onzin over het weer. Ik staar ondanks dat ik het helemaal niet wil telkens naar mijn horloge als ik met hem bel, om te kijken of ons 'bel kwartier' al voorbij is. Best wel triest als ik er zo over na denk.
Ik wil ook echt dat het anders word. Ik neem ook telkens voor om het anders te gaan doen.
Alleen heel pijnlijk voor mij en ik denk ook voor hem dat het toch steeds weer tot helemaal niks leid. Ik weet niet waar aan het ligt misschien wil ik wel te graag en te veel ..

Anyway. Daniël komt dus thuis. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen, ik hoop dat het allemaal goed gaat dat we elkaar omhelzen als twee mensen die zielveel van elkaar houden en elkaar een paar jaar uit het oog zijn verloren dat we uren bij praten over hoe onze levens nu zijn en dat uiteindelijk alles weer zo word zoals het was. Of eigelijk niet .. hoe het was toem we uitelkaar gingen was ook niet best.

Eigelijk hoop ik iets onmogelijks hoop ik dat als wij morgen samen met ze 4tjes (pap, mam, daan en ik) thuis zitten op de bank we een liefdevol gezin zijn, dat het de leegte in mijn hart invult en al mijn verdriet laat verdwijnen.

Misschien moet ik wel niet zoveel hopen, en niet zoveel nadenken.

02 apr 2010 - bewerkt op 02 apr 2010 - meld ongepast verhaal

prinses., vrouw, 32 jaar

blauwester (opgeheven op 22-1-2011) vrijdag 02 april 2010 21:52
Mssn kun je iets samen doen met daniel, een taart maken, of iets dergelijks. iets dat jullie samenbrengt. het is inderdaad waar dat dingen niet zo maar gebeuren, en geluk niet uit de hemel komt vallen.
dus dat voel je volgens mij wel goed aan. Je hebt in ieder geval de
lieve mensen om je heen die iets voor je kunnen betekenen. En wie weet is morgen wel jouw geluksmoment

en ach blijf lekker hopen en dromen, van sommige mensen komen hun dromen uit.
prinses. vrijdag 02 april 2010 22:15
Wat lief dat je dat schrijft. En ja ik weet niet, ik verwacht gewoon teveel en nouja ik zie morgen wel ..
Wisse zaterdag 03 april 2010 13:30
hopen en dromen is nooit verkeerd, maar laat je er niet door misleiden veel plezier eh vandaag

O 25 okt 2012 Klacht tegen vliegtuigmaatschappij ( 1 )
O 20 sep 2012 100 x ( 12 )
O 17 sep 2012 Verliefd ( 3 )
O 04 sep 2012 Verloren ( 1 )
O 21 jul 2012 Dood aan mijn verzekering. ( 14 )
O 13 jul 2012 Ik faal ( 2 )
O 07 jul 2012 Dood aan de pil ( 14 )
O 05 jul 2012 Slapeloos ( 2 )
O 26 jun 2012 Slapen! ( 6 )
O 23 jun 2012 *Roze cake ( 8 )
O 20 jun 2012 Hebben* ( 6 )
O 10 jun 2012 Uitstelgedrag ( 2 )
O 31 mei 2012 Faalangst (3) ( 1 )
O 22 mei 2012 Bikini zoektocht* ( 35 )
O 16 mei 2012 Faalangst (2) ( 2 )

vorige volgende