Verliefd
Tot over je oren, dat je misselijk bent als je hem ziet. Stiekem nadenken over hem.
Verliefd zijn. Ik ben niet echt heel romantisch, eigenlijk helemaal niet.
Ik ben niet snel verliefd en ik hou er ook niet van om uren lang over jongens of in mijn geval mannen (Ik ben dan wel volwassen ik praat toch altijd nog over jongens en meisjes) te praten af en toe is het wel leuk maar tja weetje het zijn maar jongens. Ze ademen, ze eten ze drinken ze plassen ze poepen en doen alles wat een meisje ook doet of tenminste het meeste (oke er zijn duidelijke verschillen) wat is er zo bijzonder aan?
Soms voel ik die kriebels. Zo van oeps, die jongen is wel erg leuk. Eigelijk weet ik niet eens of ik HEM wel zo leuk vind, of is het de aandacht ? of het feit dat ik weet dat hij toch nooit wat voor mij zal voelen?
Op dat gebied ben ik zo hard als een steen. Ik ben zo goed in mezelf 'afschrijven' niet goed vinden, lelijk vinden, stom vinden, walgelijk en zo kan ik nog even door gaan. Alsof ik mij er bij neergelegd heb dat er nooit iemand voor mij zal zijn. Het is goed zo, liefde is stom. Stiekem droom ik natuurlijk wel. Maar in het echte leven, ben ik gewapend met een dik pantser met zelfhaat om mij heen.
Het moment dat ik dan toch kriebels heb zet ik die maar snel weer uit mijn hoofd.
Want tja liefde is voor mij niet in de wieg gelegd.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende