geschiedenis (triest verhaal lees maar niet)

lieve reacties
waarom raakt het me zo ?
waarom raakt het me zo als jij reageert

ik hecht er zoveel waarde aan
ik hecht er waarde aan omdat je belangrijk voor me bent,
ookal zie ik je nooit, spreek ik je nooit
alleen hier dan, en dan nog weinig in mijn ogen

ik heb vrienden wel eens verteld wat jij voor me betekend
hoe ik je zie en hoe ik voor je voel

uit schaamte vertel ik het je niet

en uit angst


laat ik het op schrijven
wat ik eigelijk al vaak doe
stil en geheim, verborgen

in mijn gespleten wereld
mijn verdraaide dromen

ik had ooit eens een vrouw
aan de andere kant
ik denk dat ik jaren samen gewoon heb, met drie kinderen in een huisje dat ik je zelfs kan aanwijzen
mijn wereld is vreemd ik weet het, en soms is het alleen maar fantasie
maar als ik daar ben is het echt, zo echt dat het pijn doet
en zelfs littekens achter laat

maar goed,
ik had een vrouw en drie kinderen
twee dochters en een zoon
een schat van een vrouw,
en ik was een vreselijke man,
behalve thuis, maar ik was niet zo vaak thuis

ik had vele vrouwen buiten huis,
scharrels en liefdes,
maar geen die zoveel betekende als mijn eigen gezin

door mijn vreselijke gedrag buiten huis had ik ook veel problemen
en kwam ik minder vaak thuis
niet omdat ik het niet wilde maar omdat ik achtervolgd werd

ik was een moordenaar,
ik vocht tegen de wereld, of de macht of wat het ook was,
ik vocht me een weg door de wereld om een enclave te starten
veilig voor hen die ik lief had
vele mensen in de buurt waar ik woonde waren zoals ik
we wilde gewoon ons eigen leven leiden, niet onder de macht van de anderen
we wilde netjes leven, zonder te veel regels en commercie
ik noem het commercie omdat er eigelijk een ander woord was dat ik me niet herinner.
maar commercie lijkt er in veel gevallen op

in het dorpje was het ook iets anders, meeste waren verstoten
meeste konden dingen die mensen niet konden
het was in vele ogen een dorp van freaks en gedrochten.

op een gegeven moment kreeg ik bericht dat ons dorp aangevallen was
en ik moest er heen, ik moest naar mijn gezin
ik had nooit moeten gaan, of niet moeten gaan, misschien waren ze dan gespaard gebleven
maar ik ging, en werd ontvangen door soldaten
ze waren in mijn huisje.
ze hadden het hele dorp in genomen,
mensen gilde en werden mishandeld en verkracht
en toen ik thuis kwam zag ik mijn vrouw en kinderen
ik voelde me vreselijk
ze hadden me vrouw met de handen op haar rug vast gebonden
de kinderen hadden ze in een hoek gezet en wapens op hen gericht
ik stond in de deur opening en werd geslagen bij binnen komst
geknield moest ik toekijken hoe mijn kinderen geslagen werden en mijn vrouw verkracht terwijl ik moest bekennen dat ik mensen had vermoord en vrouwen had verkracht,
ik had en heb nog nooit een vrouw verkracht, moord zal ik nimmer ontkennen
maar verkrachting,.....
ik moest wel toegeven, om mijn vrouw en kinderen te sparen
mijn vrouw was in tranen, keek me vuil aan, als of ik dit alles haar aan deed
en misschien was dat wel zo, misschien was dit het gevolg van mijn stomiteiten
maar dat mijn vrouw geloofde dat ik andere vrouwen had verkracht deed me pijn
en ze haatte me ik las het in haar ogen.

ik dacht toen ik had bekend dat het over was
maar dat was het niet

ze schoten haar dood, nog geen meter van me af, nog geen meter van de kinderen af
het gekrijs van de kinderen werd gesmoord met kogels, en ik zag ze dood neervallen in de hoek van de kamer, net achter de eet tafel

ik wist het neit meer.
nooit had ik gedacht dat het zo ver zou komen
maar nu was het over.
niets om voor te leven
maar mij lieten ze leven

gekooid en publiek

maar iedere keer als ik een reactie lees
of je werkelijk zie
dan zie ik de ogen van mijn dochter,
die haar vader wil troosten,

toen ik het even beeld van mijn vrouw in deze wereld tegen kwam
dacht ze dat ik haar ging verkrachten

mijn droom leeft jammerlijk door in deze wereld.