Geschreven nummer; Opa.

Hallo!

Me boeken nog steeds niet gekaft hoewel ik dat nu echt toch een keer moet gaan doen!
In me vorige dagverhaal/blog vertelde ik dat ik muziek schrijf.
Hier één. Moet je alléén iets weten!

Mijn opa is een paar jaar geleden overleden. Hij had zes kinderen. Ik heb dus vijf ooms en tante's.
Familie vind ik belangrijk. Ik zou ze willen kennen. Maar door omstandigheden uitelkaar gegroeit.
Opa had altijd een puzzel in de kast. Wanneer ik bij hem was. Gingen we puzzelen. Elke familielid zie ik als een puzzelstukje. Een gemaakte puzzel door opa. Ik zou hem willen afmaken géén enkel stukje dat mist. Ik wil me familie leren kennen zoals ik opa heb gekend. Dus de hele puzzel weer kunnen zien.

Opa
De losse stukje van dit leven weer bij een.
Het maakt zich tot een groot geheel.
Er was toen maar een gedachte die verdween.
Niet een stukje, meer als enig individueel.

Nu als ster aan de hemel, en hoop te
glinsteren van geluk. Is nu een moment van,
Één geheel en jij brengt ons bij elkaar.
De puzzel op de kast is de herinnering
die ik bewaar.

Tientallen stukjes ergens overal.
Maar een paar gevonden, en te kennen zal.
Wanneer ze bij elkaar komen, het verdriet
van jou bij mij zal loskomen. Hier met één
stukje naast me zij. Is die gedacht van jou opa.
Nog niet voorbij.

Nu als ster aan de hemel, en hoop te
glinsteren van geluk. Is nu een moment van,
Één geheel en jij brengt ons bij elkaar.
De puzzel op de kast is de herinnering
die ik bewaar.

Opa de puzzel die jij gemaakt hebt wordt zeker
weer compleet. Maar tot die dag, is er geen dag
dat ik u vergeet. Langzaam maar zeker, stukje
voor stukje één groot geheel. Is dat ik nu de
puzzel deel. Nog niet uitgelegd, nog niet gepast
maar bij één gebracht. Was deze ontmoeting
wel onverwacht.

Nu als ster aan de hemel, en hoop te
glinsteren van geluk. Is nu een moment van,
Één geheel en jij brengt ons bij elkaar.
De puzzel op de kast is de herinnering
die ik bewaar.

Opa, de puzzel op jou kast zal worden afgemaakt.

xx.