Geschrokken

Ik doe het vandaag lekker rustig aan, heb toch met niemand rekening te houden. De lenzen gaan er lekker vlot in…

Na het lezen van de krant en mijn ontbijtje blijk ik nog een zee van tijd te hebben. Het gedichtje dat ik gisteren geschreven heb zet ik dus nog even op Internet. Mijn overige ochtend rituelen gaan ook vlot. Tijdens het uitlaten van de hond valt het me op dat het niet zo koud is als ik had verwacht. Er was namelijk sneeuw voorspeld maar dat gaat dus met deze temperatuur niet door….

Op het werk wil ik weer eens als vanouds beginnen met het controleren van de nachtprocessen maar eerst ga ik even een kopje koffie halen. Onderweg kom ik mijn liftster tegen. Ze heeft een compleet verkleumd gezicht van de kou. We groeten elkaar en lopen gewoon door. Niet lang daarna krijg ik een e-mail van haar met daarin de mededeling dat ze voortaan met de bus zal gaan. Dit omdat ze dat zowel voor zichzelf als voor mij prettig vind. Ze was namelijk nogal geschrokken van mijn vraag afgelopen vrijdag en had deze van mij niet verwacht. In een tegenbericht leg ik haar uit dat ze het veel te zwaar op neemt en het allemaal niet zo serieus moet zien. Ook geef ik nog even te kennen dat ze mijn weigering de dagboeksite te noemen niet persoonlijk op moet nemen want die geef ik aan niemand uit, zelfs niet mijn zussen. Als tegenbericht schrijft zij weer dat ze dat soort opmerkingen altijd serieus neemt maar dat ze desondanks toch voortaan de bus zal nemen. Als besluit stuur ik toch nog even een berichtje dat ze het uiteraard helemaal zelf moet weten maar dat ik wel hoop dat ze wat gerustgesteld is over deze geschiedenis. Hierop komt zij weer terug met een berichtje dat het goed is zo maar er voor de rest niets meer over wil horen. Ik moet de neiging onderdrukken om hier weer op te reageren omdat ik het een nogal botte reactie vindt…

De nachtprocessen zijn dus goed gegaan en ik ga verder werken aan de verbetering van de interface. Ook zijn er weer wat collega’s terug gekomen uit het verre oosten, die zijn dus weer van alles vergeten en dus moet ik ze weer even op weg helpen. Er zijn ook nog wat mensen met e-mail problemen die ook nog even geholpen dienen te worden. Het wandelen doen we vandaag maar met twee man, de rest doet of niet mee of is vrij. Na de pauze ga ik voornamelijk verder met die interface. Voor die collega met de RSI arm bestel ik nog een apart toetsenbord…

Thuis eet ik vlug een portie sperziebonen met aardappelen en ga de hond uit laten. Dan ga ik vlug door naar mijn zussen om op de visite te gaan bij mijn oom….

Mijn oom ziet er op zich goed uit, hij is volgens mij alleen weer wat afgevallen. De zorgen om zijn jongste dochter waarschijnlijk. We hebben het over van alles…

Na thuiskomst schrijf ik dit stukje terwijl ik televisie kijk…

22 december 2003