getrouwd

vanacht was ik getrouwd met een moslima
heel leuk allemaal, vooral het feit (kan je in een droom van feiten spreken ?)
dat schoonpapa mij niet zo zag zitten (hoe vaak is me dat in het echt wel niet over komen....)
alles leek leuk en aardig, op de af en toe blikken tussen schoonpa en ik
maar niets dat het dag licht niet kon verdragen
we leefde mooi in een landschap dat me deed denken aan de ardennen en schoorl
maar in iedergeval ver weg van de stad en het dorp, de tenten en het kasteel
de kinderen (hele familie op een groot landgoed boerderij ding achtig iets) speelde een soort voetbal
maar dan anders.
ik had met mijn vrouw een soort bedstee, iets groter dan een echte bedstee maar geen kamer.
wel had ik een werk kamer/hokje/schuur waar mijn zwaarden hingen en mijn boeken mijn kleding ...
want mijn kleren mochten niet in huis.
naast mijn schuurtje was er dat van de steenhouwer
hij en ik (ik meer landloper freeloader etc.) babbelde vaak en maakte mooie verhalen bij zijn beelden
en de kinderen kwamen zo nu en dan voor een goed verhaal.

dat was denk ik waarom mijn vrouw zo van me hield, ik kon goed vertellen, spelen met de kinderen en iedereen weg laten dromen met verhalen die nooit eindigden

de steenhouwer en ik waren dus vaak samen, de verhalen onstonden met iedere slag van zijn hamer.

op een gegeven moment was in van de keuken naar de bedstee aan het lopen en liep de steenhouwer tegen het lijf, hij had net een nieuw boek en ik bewonderde hem voor zijn nieuwe aanwinst.
het was een boek dat mij vreselijk fascineerde en dat viel niet in goede aarde bij mijn vrouw, het was immers niet een islamitisch verhaal wat er in dat boek stond, nee erger nog, ze vond het godslasterend.
ik snapte het niet, of wel ?
ging er eigenlijk niet mee verder, een onenigheid over een boek, als ik het nou zelf gekocht had en het haar opdrong ? dan kon ik haar verontwaardeging nog begrijpen maar nu ? nee nu tilde ik er niet zwaar aan, en ging mijn gang en liet haar bij de bedstee met haar eigen zaken.

's avonds in de bedstee was het ongezellig, en dat bleef zo tot de ochtend
en na veel gemor en gezeur kwam het er uit, ze vond het niet leuk en goed dat ik dat boek interresant vond.
en dat zat haar dwars en niet dat het haar dwars zat maar mijn fascinatie.
en het was een onbespreek baar iets zo leek want ze stapte het bed uit en liep boos weg.
ik trok een shirt aan en mijn broek, liep naar mijn scshuurtje langs de kinderen
en een van de kinderen gooide een bal naar mijn hoofd
ik was niet in mijn stemming, en reageerde van uit instinct.
de bal knapte en de kinderen schreeuwde, en een van hen wilde een steen gooien,
en met maar een hand gebaar wees ik hem d3e berg.
daar vloog het kind,
mijn schoon vader liep achter me, zijn stem verheffend
ik liep door tot in mijn schuurtje en veranderde van broek, pakte een zwaard en ging naar mijn kleine weide
maar schoonpa was nog aan het tieren.
niets was goed en ik deed alles fout.
achter hem kwam een kind kijken, voor een nieuwe bal, en ik wenkte het kind dat het uit mijn schuurtje wel een bal mocht pakken, en ook dit viel natuurlijk niet goed bij schoonpapa
ik had geen aandacht voor hem of zijn dochter, mijn vrouw, en het was onbeschoft kinderen voor te laten gaan
ik maakte een paar bewegingen met mijn zwaard, slechts om de beweging weer te voelen, maar schoonpapa werd alleen maar kwaaier
ik draaide me naar hem toe, wat in meeste moeite een kwart slag was en mijn hoofd oprichten.
ik keek hem aan met ogen die niet meer sinds de oorlog gezien waren.

"moet ik mijn leven ontkennen voor uw dochter ?"

hij werd boos,

"pakt u een zwaard dan regelen we dit ?"

en die uitnodiging was em gelegen
hij pakte een zwaard en stapte de weide in.