Gewicht
Ik heb veel geschreven over mijn paardenzoektocht en zulk soort dingen, maar eigenlijk weinig geschreven over hoe het met me gaat.
Het gaat op zich wel oké hier, zo met ups en downs. Ik heb mijn diploma gehaald, heb de toelatingstoetsen voor de pabo in één keer gehaald, geniet lekker van de vakantie. Maar ik heb ook mijn paard in moeten laten slapen, en met de zoektocht naar een nieuw paard heb ik tot nu toe alleen maar pech gehad. Hoe dan ook, ik blijf best stabiel. Het lukt me om niet terug te vallen in oude patronen, maar met vertrouwen verder te gaan.
Alhoewel ik onderhand wel kan zeggen dat ik al twee jaar niet meer depressief of instabiel ben, blijft het eten echt een last. Mijn therapeuten willen per se dat ik uiteindelijk 49 kilo weeg (met mijn lengte van 1.60), en daar ben ik het niet mee eens. Ik weeg 45 kilo, en dat is een beetje de drempel. Eenmaal op de 45 kilo blijf ik redelijk op gewicht, maar vanaf de 45 kilo nog verder aankomen, dat lukt me gewoon niet. Het zijn niet mijn gedachten over dik zijn die me dan in de weg zitten, maar eerder het volle gevoel. Ik heb gewoon altijd het gevoel dat ik vol zit, dat ik geen honger heb en geen eten nodig heb. Als ik heb gegeten is dat volle gevoel nog veel erger en denk ik dat er geen eten meer bij past. Mijn therapeuten zeggen dat dat komt omdat ik het niet gewend ben om eten in mijn buik te hebben, maar ik betwijfel het. Ik heb al zes jaar lang last van dat gevoel, heb al zoveel geprobeerd. Het accepteren, negeren, er tegen in eten, noem maar op. Niks helpt. Ik was zelfs overtuigd dat het iets fysieks zou zijn, een allergie voor bepaald eten of problemen met mijn darmen of maag, maar dit is in het ziekenhuis uitgesloten. Het was toch echt mijn eetstoornis die me dit gevoel geeft, zeiden ze.
Hoe dan ook, naast dat het me niet lukt om nog meer aan te komen, wil ik het ook gewoon niet. Ik voel me gezond nu, ik ben ongesteld, redelijk fit.... Hoe kunnen zij dan beweren dat ik niet gezond ben? Mijn lichaam geeft anders geen enkel teken af. Daarbij heb ik ook geen motivatie meer. Ik wil niet afvallen, maar ik wil ook niet weer zoveel strijden om slechts een kilo aan te komen, zonder er vervolgens enig voordeel aan te hebben. Ik voel me nu goed, mijn gewicht zit me niet in de weg, dus waarom zou ik het nog verder moeten veranderen?
Het gaat op zich wel oké hier, zo met ups en downs. Ik heb mijn diploma gehaald, heb de toelatingstoetsen voor de pabo in één keer gehaald, geniet lekker van de vakantie. Maar ik heb ook mijn paard in moeten laten slapen, en met de zoektocht naar een nieuw paard heb ik tot nu toe alleen maar pech gehad. Hoe dan ook, ik blijf best stabiel. Het lukt me om niet terug te vallen in oude patronen, maar met vertrouwen verder te gaan.
Alhoewel ik onderhand wel kan zeggen dat ik al twee jaar niet meer depressief of instabiel ben, blijft het eten echt een last. Mijn therapeuten willen per se dat ik uiteindelijk 49 kilo weeg (met mijn lengte van 1.60), en daar ben ik het niet mee eens. Ik weeg 45 kilo, en dat is een beetje de drempel. Eenmaal op de 45 kilo blijf ik redelijk op gewicht, maar vanaf de 45 kilo nog verder aankomen, dat lukt me gewoon niet. Het zijn niet mijn gedachten over dik zijn die me dan in de weg zitten, maar eerder het volle gevoel. Ik heb gewoon altijd het gevoel dat ik vol zit, dat ik geen honger heb en geen eten nodig heb. Als ik heb gegeten is dat volle gevoel nog veel erger en denk ik dat er geen eten meer bij past. Mijn therapeuten zeggen dat dat komt omdat ik het niet gewend ben om eten in mijn buik te hebben, maar ik betwijfel het. Ik heb al zes jaar lang last van dat gevoel, heb al zoveel geprobeerd. Het accepteren, negeren, er tegen in eten, noem maar op. Niks helpt. Ik was zelfs overtuigd dat het iets fysieks zou zijn, een allergie voor bepaald eten of problemen met mijn darmen of maag, maar dit is in het ziekenhuis uitgesloten. Het was toch echt mijn eetstoornis die me dit gevoel geeft, zeiden ze.
Hoe dan ook, naast dat het me niet lukt om nog meer aan te komen, wil ik het ook gewoon niet. Ik voel me gezond nu, ik ben ongesteld, redelijk fit.... Hoe kunnen zij dan beweren dat ik niet gezond ben? Mijn lichaam geeft anders geen enkel teken af. Daarbij heb ik ook geen motivatie meer. Ik wil niet afvallen, maar ik wil ook niet weer zoveel strijden om slechts een kilo aan te komen, zonder er vervolgens enig voordeel aan te hebben. Ik voel me nu goed, mijn gewicht zit me niet in de weg, dus waarom zou ik het nog verder moeten veranderen?
31 jul 2016
- meld ongepast verhaal
-
PrankDemon
zondag 31 juli 2016 09:15
Ik ben geen expert, maar ik stel me er ongeveer het volgende bij voor. Als je op school een 5,5 gemiddeld staat dan is dat voldoende, maar je hoeft maar 1x op je bek te gaan en dan ben je die voldoende al kwijt. Als je een 6,5 staat dan kan je het je veroorloven om een keer onderuit te gaan. Dat is niet wenselijk, maar je brengt het overgaan er niet mee in gevaar.
Zo stel ik het me ook een beetje met je gewicht voor. Bij 45 is het een probleem als je een kilo afvalt, je hebt geen buffer. Bij 49 is het nog niet wenselijk,maar soit, je weegt dan nog 48 en kan dan de tijd nemen om die kilo er weer bij te eten.
Daarbij: ik weeg muchos meer dan jij, maar zoals de meeste vrouwen die ik ken jojo ik de maand door, gelinkt aan mijn cyclus (ok, bij mij is t wat meer dan een maand, maar you get the point). Bij mij gaat dat echt om minstens drie kilo, soms vier. Ik ken eigenlijk geen enkele vrouw die dit niet in meerdere of mindere mate heeft. Misschien willen ze dat je dan op je zwaarste moment van de maand 49 weegt?
Ik denk mee hoor, probeer het voor je te rationaliseren. Zoals gezegd ben ik geen expert, maar ik leef wel met je mee! -
Nonnus
zondag 31 juli 2016 15:45
Ik ben 1,58 en weeg 47 kilo.. Ik mis iets denk ik?
-
growbutterfly
zondag 31 juli 2016 16:20
Meid ik weet hoe hard je ervoor hebt gevecht om al op dit gewicht te komen.Daar mag je heel erg trost op zijn en al helemaal dat je je gewicht accepteert. Gelukkig voel je je lichamelijk ook een stuk beter.Je hebt de belangrijkste doelen al behaald.Ik hoop dat jij dit ook zo kunt zien. 49 is maar een getalletje. Voor jou is dit gewoon echt niet zomaar te halen.Als je gewoon eet wat jou lichaam goed laat functioneren ben je al een heel eind
je bent echt een sterke meid en ik heb echt bewondering voor je xx -
growbutterfly
zondag 31 juli 2016 16:21
Gevochten bedoel ik haha
-
Phlo (opgeheven op 06-12-2022)
zondag 31 juli 2016 16:50
Ik denk inderdaad dat het gaat om een buffer, wat PD al zegt.
45 kilo is i.p. gezond, maar als je een week buikgriep krijgt of zo dan heb je niks om op terug te vallen. Zo'n aanslag op je lichaam moet je kunnen opvangen. Ik zou als ik jou was alsnog proberen om voor een klein beetje extra te gaan dus. Je bent gezond nu, en je wilt gezond blijven ook als er iets gebeurt waar je zelf geen invloed op hebt (zoals ziekte). Het advies is goed bedoeld dus! Ik weet zeker dat een klein beetje extra uiteindelijk gaat lukken! Of dat nou exact 49 wordt of 47 of whatever. Net dat beetje extra. Je bent al zo ver gekomen! You got this
-
SweetGirl
maandag 01 augustus 2016 09:53
Maar voor sommige mensen is een paar kilo extra aankomen gewoon niet haalbaar. Ik ben zelf 1.66 en moet echt moeite doen om 54 kilo te blijven wegen. Eet ik een paar dagen slechter (niet eens slecht.. Maar net wat minder) ben ik zo twee kilo kwijt. En dan ben ik weken bezig om het er weer aan te krijgen. Verder heb ik dat volle gevoel ook snel. Heb nooit een eetstoornis gehad. Ik was als kind te mager en op mijn 14e er alles aan gedaan om aan te komen. Diëtist gehad. Nou drama. Moest belachelijk veel eten. Werd er misselijk van. Na een tijdje werd ik gelukkig vanzelf iets dikker. Maar ik blijf gewoon slank. Dat is mijn bouw. Dat is bij jou waarschijnlijk ook het geval. Dan kan je eten wat je wil..
-
msmiller
maandag 01 augustus 2016 10:52
Ik moest ook van de dokter 70 kg wegen (ik ben 1.81), ipv 63. Ik heb het gered d.m.v. veel sporten, maar ik voelde me verschrikkelijk. Ik voelde me constant dik en opgeblazen. Ik ben toen ineens heel erg ziek geworden, veel spugen enzo, en ik was in no time terug naar 63. Daar voelde ik me goed bij, ik werd ook gewoon ongesteld enzo. En ik at goed. Soms geeft je lichaam zelf een gewicht aan waar je je prettig bij voelt. Inmiddels weeg ik 66, dankzij mijn medicijnen, maar ik merk dat ik met een gewicht waar ik moeite mee heb, veel meer moet vechten om te blijven eten. Dus ja, waar kies je dan voor, een gewicht wat volgens de dokters goed is, of een gewicht wat binnen de gezonde ratio valt en waar je je prettig bij voelt? Succes meis!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 10 dec 2017 Update stage
- O 04 dec 2017 Het gaat gewoon even kut ( 1 )
- O 06 nov 2017 Na de stress
- O 25 okt 2017 Vakantie, tentamemstress, en nog veel meer
- O 10 okt 2017 Inner demons ( 4 )
- O 14 sep 2017 Update ( 6 )
- O 29 jun 2017 Propedeuse ( 17 )
- O 15 jun 2017 eetstoornis en littekens ( 3 )
- O 13 jun 2017 Afscheid stageklas ( 2 )
- O 11 jun 2017 'Kan en wil ik leerkracht worden?' ( 4 )
- O 07 jun 2017 De 50 behaald
- O 03 jun 2017 Studie & gastles ( 2 )
- O 28 mei 2017 Gerbils #2 ( 4 )
- O 22 mei 2017 Gerbils ( 6 )
- O 11 mei 2017 Slecht nieuws over Apollo ( 8 )