Gewichtig

Ik ben sinds midden februari niet meer naar kickboksen geweest. Mijn onderbeen. De pijn aan mijn onderbeen speelt mij parten. Hoe kan ik van deze pijn afkomen? Ik heb het idee dat de pijn betrekking heeft op mijn huidige mentale problemen. Het gaat niet goed met mij, dat mag duidelijk zijn. De opgewekte, levendige en (veel te) drukke vrouw van weleer is niet eens de schaduw van de vrouw die ik momenteel ben. Totaal niet. Ik zit in een donkere put en ik het lukt me niet eens om een zonnestraal te zien.
Mijn lichaam reageert op mijn mentale situatie met deze pijn en de pijn aan mijn billen.
Mijn billen blijken zich onbewust aan te spannen, of ik nou wil of niet, dit gebeurt geheel onbewust. Ik heb al maanden last van pijnlijke billen. Langdurig zitten zit er niet in voor mij, veel te pijnlijk. En nu... nu komt de pijn bij mijn onderbeen er nog bij. Ik wil dolgraag weer naar kickboksen maar ja, hóe ga ik tegen de bokszak schoppen? Hoe dan? Het sparren lukt nog wel maar bij de warming up moet ik ook voorzichtig zijn. Jeej, wat mis ik kickboksen, zeg. Ik heb er zin in, om weer lekker tegen die bokszak aan te schoppen. Maar ja, mijn lichaam werkt nu niet mee. Of beter gezegd, mijn lichaam wil rust. Gewoon rust. Effe geen gedoe (meer).

Ik heb lang niet naar mijn lijfje geluisterd en ik ging altijd maar door en door en door. Altijd maar drie, vier of vijf keer in de week sporten. Teveel afspraken hier en daar. Teveel werken en vooral óverwerken. Andere mensen tevreden houden. Niet goed voor mijzelf zorgen. Dit is de prijs die ik moet betalen. Door de pijn aan mijn onderbeen ben ik gebonden aan huis. Ik kom nauwelijks buiten, ja, om naar het werk te gaan of naar de supermarkt te fietsen. Dát is het. Meer zit er niet in. Voorlopig niet, nee.

Duimen maar dat de pijn bij mijn onderbeen gauw voorbij is. Zodat ik mij (op korte termijn) weer helemaal te t*fus kan gaan kickboksen.