Gewoon omdat het eruit moet.
Net met papa gepraat, nadat mn moeder weer boven lag te huilen. Ze huilt elke dag wel een paar keer. Simpelweg omdat mn vader al denkt dat hij dood gaat,.ze kan niet tegen zijn gedrag, wij ook niet. Aangezien we hier thuis altijd met elkaar praten, vond ik t nu ook tijd om pap uit zn stilte te halen. Tijd voor een praatje.
"Wat is er, waarom lig je niet in bed?" "Omdat ik wil praten." Hij weet waarover maar toch vraagt ie t. Gewoon over donderdag en alles er omheen. Tja, wat valt er te praten, ik maak me gewoon druk. Ja pap, ik ook wij allemaal. Ik heb hem gezegd dat hij zn houding moet proberen aan te passen, want als je nu al zo duister denkt, gaat de tijd alleen maar langzamer. Hij wil niks leuks doen, maar hij zal proberen zich anders te gedragen. Hij vreest voor het ergste ja. Maar pap, ze kunnen t toch goed behandelen als t dat is, dat zei de dokter zelf. Ja, maar dat heb ik zo vaak om me heen gehoord, bij al die mensen kon er nog wat aan gedaan worden, maar die zijn er allemaal niet meer.. Ja maar pap, er zijn zat mensen die t wel gehaald hebben, die verhalen worden jammergenoeg alleen wat minder vaak verteld.."Noem jij dan eens iemand die t overleefd heb" ik wist slechts twee mensen en die hadden een ander soort kanker overleefd. En de moeder van die vriendin van je dan, wat had die? (Zij is overleden aan longkanker bijna twee jaar terug.Hij wist wat ze had, hiermee wou hij zn standpunt slechts verdedigen). Ja maar pap, bij haar was t al meteen duidelijk dat het fataal was. Het was te laat ontdekt, bij Jou niet! Ja.. nou.. ik ga t proberen, ik zal mn best doen echt waar, vind t gewoon eng. Ja pap, ik ook, wij allemaal, weet dan ook gelijk dat je niet alleen bent goed, laten we elkaar een beetje steunen ipv in onszelf keren, want daar word de sfeer en de angst ook niet beter op. Oké, ik zal mn best doen, ga nu naar bed en ik beloof dat ik t zal proberen goed? Goed. Weltrusten.
Damn, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende