Blijft altijd leuk ; mensen kijken. Alleen al daarom is reizen met het openbaar vervoer leuk.
Uitgebreid gluren naar iedereen die om je heen zit. En loeren naar wie binnenkomt.
Vanmiddag viel mijn oog op een, nog redelijk jonge, meneer.
Dat heb ik weleens vaker..
Maar deze viel op omdat 'ie keurig gekleed was. Driedelig grijs, pasgeknipte haren met een beetje gel en gepoetste schoenen.
Ze moeten wel erg geglommen hebben, dat schoeisel, want zulke dingen vallen mij normaal nooit op.
Schoenen boeien me niet zo, vooral mannenschoenen niet.
Iig, ik zat net een etiketje op deze meneer te plakken ; yup, snelle jongen, waarschijnlijk wat arrogant..
Toen hij tot mijn verbazing zijn vinger uitstak richting beslagen raam, en met een paar snelle bewegingen een TAG
op het raam kladderde..
Het beeld van snelle yup vervaagde en ik zag beelden van een paar jaar geleden voor mijn geestenoog verschijnen.
Dezelfde persoon, een paar jaar geleden. Australisch joggingpak, een paar verfspuitbussen onder zijn jasje verstopt.
Stiekem uit huis glippend, waarschijnlijk om ergens een viaduct vol te kliederen..
Vlak erna zag ik 'm uitstappen. Hoofd omhoog, rug recht. Strak, zwartleren koffertje onder zijn arm.
Maar dat Australische joggingpak zit nog ergens verstopt onder dat drie- delig grijs..
Ik weet dat. Want ik heb het zelf even gezien.