Grafrede voor Wolfe Tone door Wolfe Tone
U allen, hier verzamelt: verheugt U, ik ben dood.
U allen, in zwart gestoken, uit respect? Uit eerbied? Nee, uit een gebrek aan beide, uit gewoonte! Wat staat u te zwijgen? Lach, en drink, en feest, want ik ben dood.
Ik vlei mijzelf niet met de gedachte dat er velen zijn, ik ben cynisch genoeg te erkennen dat ik het niet zal kunnen controleren. Laat niemand komen die ik onberoerd heb gelaten, maar slechts zij die hartstochtelijk van mij houden, of mij diepgrondig haten.
En laten al dezen, U dus, hun zwarte kleren afleggen, bemin elkaar als u dat wilt, spring in de vijver op de oersaaie, burgerlijke begraafplaats die U ongetwijfeld voor mij uitgekozen hebt, laat zien wat het is te leven, nu ik het niet meer kan.
De eerste die huilt, mag verdwijnen, niemand, zeker niet ik, is het waard een traan voor te vergieten. Ik wil, alsof ik nog wat te willen heb nu mijn lichaam langzaam wegrot, dat niemand hier zich geruststelt met de gedachte dat ik nog ergens ben; de eerste priester die zich vertoont mag in pek en veren gedoopt het lot der oplichters delen.
Vergeef mij mijn cynisme op de rand, nu over de rand, van de dood.
Laat niemand zeggen dat ik niet vergeten zal worden, want al dat sterft verdwijnt. Lach liever om wat er van mij rest; een grap, een verhaal, een idee, dan te treuren om wat er verdwenen is: Ik.
Mijn laatste gedachten en woorden zijn bij jullie: iedereen die mij ooit heeft laten lachen, iedereen die mij ooit heeft gecharmeerd met zijn of haar innerlijke of uiterlijke schoonheid, iedereen van wie ik houd, en laat niemand zeggen dat hij niet weet of ik van hem heb gehouden, het antwoord is ja.
Aan iedereen bedankt.
Nu ben ik dood, en al dat sterft verdwijnt, en niets blijft over om herinnert te worden.
Lach zing en bemin in de tijd die jullie nog rest, verdoe je leven niet met nutteloos verdriet.
Vanuit de dood,
Wolfe Tone
P.S. Verbrand deze brief na de begrafenis, en vergeet mij voorgoed.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende