En dan krijg je opeens een envelop in je handen gestopt.
Afkomstig van Bosch en Duin, waar zus tot haar overlijden was.
In de envelop vind ik de kaarten die jullie naar haar gestuurd hadden.
Een flinke stapel. Veel ervan zijn nog dicht, hebben haar niet op tijd bereikt.
Aan mij de taak om ze alsnog te openen.
Wat een mooie, lieve kaarten. Met vaak nog mooiere, lievere woorden erop.
Heel graag had ik ze voor haar opgehangen aan die grote, witte muren.
Weet zeker dat ze blij en trots was geweest.
Nu hoop ik maar dat ze ze zien kan, daar ver weg.
Ze zijn ALLEMAAL voor jou meis!
Ik ga jullie NOG maar eens bedanken.
Met speciale vermelding voor Pleun, je hebt me echt ontroerd.
En Foxie..voor
al zijn kaarten, en idd..ik heb je telefoonnummer.
Mag EVE niet vergeten met haar kaart met al die namen..
Wat zus al zei :''Echt lief."