hart eens deftig luchten

Een hele week mezelf laten gaan in men eten.
Zeer anorectisch dus!Stiekem maaltijden overslaan,worst laten verdwijnen in men broekzakken,boterhammen voeren aan men konijn...
Maar de honger bleef niet lang uit en dan krijg ik van die anorectische eetbuien.Kilos fruit naar binnenwerken tot ik op ontploffen sta,waarna ik overvallen word door een ongelofelijk schuldgevoel en naar de wc spurt om alles zo snel mogelijk weer uit men lichaam te krijgen.
Voor een controle-freak als ik is zo'n controle-verlies het ergste wat er kan gebeuren.Van al dat gebraak zwelt je gezicht op,je maagsap verbrandt je keel en je houdt vocht op....rede genoeg om ermee te stoppen dus!
De oplossing is nogal voor de handliggend,maar helaas niet zo eenvoudig.
Een normaler eetpatroon lost veel op,dat heb ik na 5 maand tienen wel geleerd.En tot nu toe ben ik daar vandaag wel in geslaagd(wonder boven wonder)Ik had gisteren een lijstje gemaakt waarop stond wanneer ik wat ging eten zodat ik mezelf en anderen niet voor de zot kan houden.
Buiten al dat eet-gedoe gaat het maar vreemd...Ik voel me eenzaam en niet onterecht...iedereen is me vrees ik meer dan zat en men vraagt zich af wanneer ik nu eindelijk weer eens'normaal'ga doen en de ouwe weer wordt...Maar ik wil die van vroeger helemaal niet meer zijn!Die kwam dan misschien zelfzeker over,maar ze kon gewoon niet tonen wat er in haar omging en zette steeds dat lachmasker op.
Wie ik nu ben wil ik ook niet blijven en dus zal er heel wat moeten veranderen.
Helene dacht dat ik kwaad was op haar....Ze moest eens weten hoe lief ik haar verdomme heb.Ik reageer misschien soms bot op haar,maar uiteindelijk apprecieer ik haar eerlijkheid wil enorm.Ze is direct en soms hard en dat is uiteindelijk wel goed voor me.Ze is trouwens de enige die er haar mond durft over open trekken.Ik laat het vrees ik te weinig merken dat ik ze ongelofelijk graag heb...
HELENE,IK ZIE JE GRAAG