have a voice...

Ik zat thuis te achter de computer.
"Hej meid! lang niet gesproken, ik moet je wat vertellen.."
Ik dacht bij me eigen, je spreekt me nooit meer aan omdat je een vriend hebt en dan wil je me ineens spreken, dit zei ik niet dit dacht ik...
Hij is opgepakt.. hij heeft iemand aangerand, 1 jaar heeft hij gekregen..
Mijn hart sloeg om, die herinneringe kwamen weer boven, ik staarde voor me uit, voelde mijn hart bonzen, ik slikte,...
Ik wist precies wie zij bedoelde..
Ze gaf me de link, over wat hij had gedaan..

"één jaar cel geéist tegen D.W wegens aanranding"
De man heeft toegegeven wat hij heeft gedaan bij dit meisje, eerst ontkenden hij dat hij haar kenden, maar al snel gaf hij toe..

Ze hebbe hem dacht ik, 1 jaar... dat is beter dan niks?
Waarom was ik degene niet die hem aangaf?
Waarom stopte ik toen ik die kans kreeg?
Waarom was ik bang voor hem?
Hij kon me immers niks meer doen dan...
Ik werd gek van deze gedachtes, maar ook weer blij dat hij was opgepakt, omdat iemand door heeft gezet.
Eerlijk gezegd was het bijna vervaagd, ik kreeg afentoe nog wel een flits van wat er was gebeurd,maar het vervaagde.
Door die"vriendin"kwam alles weer na boven, ik had liever dat ze niks had gezegd, dan kon ik verder gaan..
Nu denk ik er weer telkens aan..Ik staarde uren uit het raam, en msn knipperde als een gek, tot uiteindelijk mijn vader me aan keek, en zij wat is er buiten?
Ow, niks ... ik was aan het denken pap..
Ik vertelde het tegen mijn moeder, hij is opgepakt mam..
"wie dan"
"die viezerik uit dongen, van middelbaar"
"Wie is dat dan"
Ik was geschokt, mijn hele leven lang werd ik herdacht aan die viezerik, wat hij mij heeft geflikt, en dat ik er telkens aan moest denken, en mijn moeder wist niet meer wat ik had meegemaakt?
Ik haakte van het gesprek af, en begon over iets leuks.
Die avond probeerde ik te slapen, ik dacht eraan dat hij echt weg was..
Dacht aan het meisje, zou ze bang zijn dat als hij vrijkomt haar opzoekt?
Uiteindelijk viel ik in slaap...

"Ga maar liggen, ik doe je niets.."
"Nee ik vind het best, het staan.."
Hij duwde me op de grond, hield me stevig vast, raakte me overal aan waar hij met zijn smerige handen kon aanzitten.
Ik duwde hem van me af, poging tot wegrenne waardoor ik bijna struikelde, hij stond op en keek me lachend aan...
ik rende harder , en dieper het bos in.. en zijn gelach werd steeds minder..

Ik werd wakker..."nee niet alweer..."

Hij mag nu wel een straf uitzitten van 1 jaar, maar 1 jaar is niet genoeg...
Niet genoeg! voor de rest van mijn leven zal ik aan hem herinnert worden, omdat hij niet wilden luisteren, en dacht dat hij machtig was, door een meisje aan te randen...
Hij zichzelf boven op me wilden werpen, niet wetend dat sommigen meiden zich sterker voelen dat als ze onderdrukt worden..
Ik ben blij dat dat ene meisje hem heeft aangegeven, ik ben trots op haar, willlend dat die mensen die mij probeerde te helpen niet waren weggegaan, zodat ik hem eerder kon laten oppakken..
Mijn vertrouwe was daardoor, die recherches, echt gezakt..

Ik hoop dat als iemand hetzelfde als mij heeft meegemaakt, of net als al die anderen meisjes, hem aangeeft.
Want jou stem helpt echt.
Jou stem zorgt ervoor dat er wat gebeurt.
Jou stem zorgt ervoor dat er geluisterd word naar een ander zijn verhaal.
Een man kan je waardigheid afpakken, maar zorg dat hij nooit je stem afpakt..
Waardigheid kun je altijd nog terug krijgen,
Wat er vroeger is gebeurt, en je was te bang voor wat er komen zou gaan..
Kun je goed maken.. met jou stem..
Laat niet toe wat er met je gebeurd.. netzoals dat met mij is gebeurd..
Wees dapper, sterk.. geef ze aan..
Je hebt altijd, maar dan ook altijd mensen die in je geloven en vertrouwen, en altijd mensen die je willen helpen!

Just be proud, be yourself, have a voice...