Heb IK weer! -_-

10 over 2, de bel van school gaat, mijn startschot. Ik had m'n jas al aan, tas al om. Nog voordat de bel is afgelopen sta ik buiten het lokaal en vlieg ergens halverwege de 2e trap naar m'n kluis. De reden voor deze haast is dat ik over 20 minuten op m'n werk word verwacht, 6 km van waar ik me op dat moment bevond. Snel de cijfer combinatie van mn kluis invoeren... oef! Te snel, opnieuw... 24... 10... ja! hebbes! Snel graai ik m'n tas eruit en vlieg naar buiten. Nu pas besef ik dat de grote baas er niet eens is. Kut dat je bent! Ik kan gewoon rustig aandoen, er zijn alleen leuke collega's vandaag, die niet zo op de klok letten.

Eenmaal op m'n werk lekker mn gang gaan, en of andere noga taart moeten inpakken en natuurlijk kaas verkopen aan klanten. Alles goed gegaan, geen vervelende klanten, niet met de dood bedreigd door m'n baas (afgelopen zaterdag dus wel!). Het loopt al tegen 6en en we maken met z'n 3en alles schoon, halen de borden binnen en trekken een lange neus naar een vaste klant die voor een dichte deur staat, kwijlend naar de lekkernijen die ze nu niet kan bereiken. Lachend steeks ze haar tong net iets te ver uit, en geeft het raam een lik. Stomme doos.

Goed, alles gedaan, alles klaar en niemand overleden. Een goede dag zou ik zeggen. Ik doe m'n apenpakje van de kaasboer uit en trek m'n vest (He, leuk vest! Roept een vrolijke collega) aan en daarna m'n jas (ookal zon leuke jas! Roept ze erachteraan). Ik zeg beide collega's gedag een loop naar de AH om wat proviand in te slaan voor deze avond. Ik betaal dit keer wel netjes alles (hehe...) en loop naar mn fiets. Ik loop naar m'n fiets... Ik... KUT! m'n sleutel! Godverdriedubbeltjes! Die ligt nog op de plank bij de kaasboer, naast de altijd lege koektrommel. Ik kijk daar elke week ik vol verwachting van een klein kind op pakjesavond, maar de baas blijft te krenterig om er echt wat in te doen. Fijn, nu moet ik lekker lopen naar huis. 6 km ofzo, veel zal het niet schelen...

Ongeveer een uur en een fles Dr. Pepper later ben ik dan eindelijk thuis. Pas dan bedenk ik me dat ik morgen ook naar school moet lopen. Woopie! Kan niet wachten! Vervolgens kom ik er ook weer achter dat ik morgen na school terug moet lopen naar het pokke dorp waar m'n fiets staat. M'n moeder is laatst achterstevoren en ondersteboven de trap afgedaald, dus die is tijdelijk inmobiel....

Nouja, als ik deze dagen met een liedje mag beschrijven:
'These boots are made for walking...'

Cheers,
Joint

(btw: Anti blaren plijsters over? Stuur ze naar mij!!)