Race tegen de Dynamo.


Zojuist fietste ik langs het Noord-Hollands kanaal, opweg naar huis. Ik kwam van mijn vriendin vandaan en wilde eigenlijk wel graag thuis zijn. Aan het riet, rechts naast me in het water, zag ik dat ik wind mee had. Ik zette de versnelling een paar tandjes hoger en begon harder te trappen. Om luchtweerstand te beperken kruiste ik mijn armen over het stuur en boog ik me voorover. Terwijl ik aan snelheid win hoor ik achter me een geluid opdoemen. Het is het geluid van zo’n kansloze afgetrapte Vespa. Waarschijnlijk met een spuitbusje in een moeilijk hippe kleur gespoten. Het type persoon dat er op rijdt wordt door mij ver stereotypeerd. Ik mag ze niet. Waarom zou je op zo’n ding rijden en er nog stoer over doen ook? Waarom slalommen tussen het verkeer als het ook in een rechte, snellere lijn kan?

Ik besluit dat ik niet ingehaald wil worden door een tokkie op een Vespa Ciao. Ik trap nog wat harder. Het heeft weinig succes. Het geluid wordt harder. Ik trap nog harder, ik fiets nog sneller. Het geluid komt nog dichterbij. Ik fiets een tijdje op dit tempo door, het geluid blijft op dezelfde afstand achter mij. Ik voel me trots, ik blijf hem voor! Na een tijdje vond ik het wel mooi geweest, ik had mijn punt wel gemaakt. Ik fietste rustig verder, mijn tempo nam af. Zo ook het geluid achter mij. Ik dacht dat de brommert een afslag moest hebben, en daarvoor aan het remmen was. Niets bleek minder waar, ik bleef het geluid nog 5 minuten horen. Pas toen ik weer aanzette om weg te rijden bij de brommer realiseerde ik het me: Ik racete al die tijd tegen het geluid van mijn dynamo, die kennelijk liever een Vespa Ciao had willen zijn. Broodje warm vlees.


Cheers,

Joint
11 jan 2011 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende