Heftig
Goed. Laat ik bij het begin beginnen..
Ik kwam vandaag om half1 smiddags thuis met mijn moeder. Ze had allerlei broodjes meegenomen en drong er erg op aan dat ik goed moest eten. Hier begonnen mijn vermoedens al..
Eenmaal klaar met eten keken mijn ouders me erg serieus aan en begonnen over het feit dat ik erg veel was afgevallen de laatste tijd. Ook gingen ze me vragen stellen, zoals; honger je jezelf niet uit? Stop je geen vinger in je keel? Rook je echt niet? etc. Erg ongemakkelijk dus.
Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw (apen uit de mouwen, maar dat is een bijzaak.) Ze hadden mn berichtjes naar mn vriendje gelezen over eetproblemen. Ik had geen smoes meer op voorraad en er zat niets anders op alles op te biechten. Huilend kwam alles eruit en ik schaamde me kapot! Gelukkig waren mn ouders erg begripvol en lief, totaal niet boos zoals ik had verwacht.
Vanmiddag heb ik het ook mijn beste vriend en vriendin verteld. Ik vond gewoon dat ze het moesten weten, en door erover te praten verwerk ik het beter. (Werd mij verteld..) Allebei erg geschrokken natuurlijk, maar ze staan wel voor me klaar.
Ik moet nu dus verder in het leven als; het meisje met een eetprobleem. Niet het makkelijkste natuurlijk, maar ik moet beter worden van deze ziekte, anders raak ik alles kwijt wat me lief is.
Nu is alleen de vraag; zou een psychologe mij kunnen helpen? Wat denken jullie?
xoxo
Ik kwam vandaag om half1 smiddags thuis met mijn moeder. Ze had allerlei broodjes meegenomen en drong er erg op aan dat ik goed moest eten. Hier begonnen mijn vermoedens al..
Eenmaal klaar met eten keken mijn ouders me erg serieus aan en begonnen over het feit dat ik erg veel was afgevallen de laatste tijd. Ook gingen ze me vragen stellen, zoals; honger je jezelf niet uit? Stop je geen vinger in je keel? Rook je echt niet? etc. Erg ongemakkelijk dus.
Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw (apen uit de mouwen, maar dat is een bijzaak.) Ze hadden mn berichtjes naar mn vriendje gelezen over eetproblemen. Ik had geen smoes meer op voorraad en er zat niets anders op alles op te biechten. Huilend kwam alles eruit en ik schaamde me kapot! Gelukkig waren mn ouders erg begripvol en lief, totaal niet boos zoals ik had verwacht.
Vanmiddag heb ik het ook mijn beste vriend en vriendin verteld. Ik vond gewoon dat ze het moesten weten, en door erover te praten verwerk ik het beter. (Werd mij verteld..) Allebei erg geschrokken natuurlijk, maar ze staan wel voor me klaar.
Ik moet nu dus verder in het leven als; het meisje met een eetprobleem. Niet het makkelijkste natuurlijk, maar ik moet beter worden van deze ziekte, anders raak ik alles kwijt wat me lief is.
Nu is alleen de vraag; zou een psychologe mij kunnen helpen? Wat denken jullie?
xoxo
08 nov 2012 - bewerkt op 09 nov 2012
- meld ongepast verhaal
-
Amber1
donderdag 08 november 2012 17:18
Ik denk wel dat een psycholoog je kan helpen ja. Ik zou zeker hulp gaan zoeken. Sterkte
-
Blondjeh
donderdag 08 november 2012 17:20
Jaa ik denk het wel. Ik heb zelf geen eetstoornis gehad maar zat er wel bij in de buurt na 2weken uithongeren ik stopte op tijd gelukkig. Praten helpt altijd het beste denk ik want alles voor jezelf stil houden of het gewoon laten krijg je ergere problemen van die ernstige gevolgen kunne hebben. Je kan het altijd proberen en als het niet helpt kan je stoppen en iets anders vinden wat misschien wel helpt
-
Little129 (opgeheven op 16-3-2015)
donderdag 08 november 2012 17:36
Ja een psycholoog kan je daarbij helpen heel veel sterkte xxx
-
Vivanila
donderdag 08 november 2012 18:00
Dankjulliewel, ben heel erg blij met jullie steunn
-
coco37
donderdag 08 november 2012 18:44
ik weet het niet dat voel je zelf het beste als er over wil praten dan moet je dat echt maar ik ben het tegen overgestelde van jou ik ben juist redelijk dik en ik heb er echt geen behoefte om er over te praten ik wil altijd alles heel graag zelf doen en ook dit. maar doe wat je zelf wil waar jij je het beste bij voelt en 100% achter staat. en heel veel succes en sterkte
-
Vivanila
donderdag 08 november 2012 20:22
Ik heb er ook nooit over willen praten, mn ouders hebben het er echt uitgepraat vandaag. Heb zelf erg moeite met me open stellen en praten over mijn gevoelens. daarom twijfel ik ook heel erg, maar misschien helpt het juist om erover te praten? Ook een tip voor jou misschien Coco? Dankjewel, jij ook
-
CBNB1
dinsdag 27 november 2012 22:02
Gaan voor die psycholoog! Hij kan je helpen met je problemen, en voor de rest veel sterkte nog
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 sep 2013 Help! Kleedgeld! ( 5 )
- O 05 dec 2012 Topdagje
- O 04 dec 2012 afleiding?!
- O 03 dec 2012 De oplossing ( 1 )
- O 03 dec 2012 een wonder zou fijn zijn
- O 02 dec 2012 Huilen ( 2 )
- O 30 nov 2012 What to do?
- O 27 nov 2012 o help.. ( 6 )
- O 08 nov 2012 Heftig ( 7 )
- O 07 nov 2012 Spannend.. ( 2 )
- O 06 nov 2012 Nieuwnieuwnieuw ( 8 )