Herinneringen

De herinneringen die ik samen met jou heb zijn me zo kostbaar. Ze kunnen nergens tegenop. Zelfs niet tegen goud en 100 miljoen euro. Als ik vertel over de herinneringen, dan denk ik: Ik vertel ze niet allemaal, dan duurt het zo lang. Maar uiteindelijk heb ik ze toch allemaal verteld, omdat ze dat de moeite wel waard zijn, en omdat ze té leuk zijn om ze te verzwijgen. En als ik ze dan vertel, dan klinkt er vreugde en blijdschap in mijn stem. Mensen horen dat, en weten dat ik erg blij ben met deze herinneringen. Ik koester ze, ik vertel ze dan ook heel vaak, omdat ik er trots op ben om zo'n leuk verleden te hebben. Maar jammer genoeg hoor je dan ook verdrietigheid in mijn stem, omdat ik weet dat er nooit meer herinneringen bij komen omdat je me verlaten hebt. Ik houd van je, en als je je ooit bedenkt, zal ik er voor je zijn. En als je voor de deur staat, zal ik de deur niet dicht doen. Ik hoop zo erg dat er verandering nu komt, en dat je inderdaad voor me deur staat, zodat we samen nóg meer herinneren kunnen maken. Het zijn maar dromen, en dromen zijn bedrog, maar het is nooit fout om te (dag)dromen, toch?

Liefs,
Chaos...





Beetje warrig geschreven, maar dit is wat ik voel en denk. Is trouwens het lettertype veranders in het tekstvak en titelvak?